Bloco´s, bloco´s, een voetbalwedstrijd, meer bloco´s en (bijna) sugar loaf mountain

Deze blog begin ik even met een kort voorstelrondje van de groep. Daarna gaan we weer vrolijk verder met de carnaval chaos. In de vriendengroep hebben we Ted (VS, heeft mij uitgenodigd), Lauren (VS), Michelle (Canada of VS), Laura (Honduras), Abs (VK), Nika & Aygun (Azerbeidzjan), Josh (Canada), Dani (Brazilie) en Diane (Frankrijk). Een lekker gemengd gezelschap van, vooral, digital nomads. In elk geval altijd mensen om wat leuks mee te doen! Het was weer bloco tijd! Vrijwel alle bloco´s zijn overdag. Sommige beginnen zelfs al om 7 uur ´s ochtends. Nou ja, in naam dan, wat alles begint ongeveer een uur later dan aangegeven. Die ochtend begaf ik me met Diane & Abs naar de Beatles bloco in een groot park. Er stond een enorm podium en het was een drukte van jewelste. Op het podium verklede en dansende mensen en ernaast ook nog een heel orkest. In het park grote chaos, parasollen, dansende mensen, drank verkopers, alles door elkaar. De muziek was erg gezellig, maar het was ook wel erg heet! In het park in de volle zon waar het algauw richting de 40 graden liep. Gelukkig werden en zonnekleppen uitgedeeld, maar mijn schouders zijn wel genadeloos verbrand. Veel mensen hebben ook enorme waaiers bij zich, maar gebruiken die eigenlijk nauwelijks om koelte toe te wuiven. Ze gebruiken ze als instrument. Als je de waaier in 1 x opengooit maakt hij een best hard geluid: rats! Als veel mensen dat dan tegelijkertijd doen kunnen ze samen een beat creeren. Na het Beatles festijn liepen we nog naar een bewegende bloco. Deze liep door mooie, maar krappe straatjes heen. Michelle & Laura doken de menigte in, Lauren ging erachteraan. Maar Ted, Martin & ik besloten de drukte te verlaten en ontmoetten Nika, Aygun & Abs op het strand van Copacabana. Even lekker naar de zee luisteren en daar is ook genoeg te zien. Later sloten er nog een aantal aan voor diner bij een Libanees restaurant. De porties hier waren ongemakkelijk groot. Ik had er met 3 personen van kunnen eten. Gelukkig is restjes meenemen hier heel normaal. Op de terugweg op de boulevard at ik nog acai, deze bes groeit hier aan de rand van moerassen en heeft wel een bijzondere smaak. Je eet het als een soort sorbetijs. 

De dag erna appte ik Martin met het voorstel om een dagje los van elkaar te doen. Op zich ga ik wel weer prima met hem om, maar 2 meisjes uit de groep niet. Dus ik besloot om me deze dag meer op de groep te focussen. We begonnen met een ontbijtje buiten de deur met Abs, Ted, Laura, Michelle & Josh. Daarna gingen Abs, Michelle & ik vast vooruit naar een bewegende bloco met een enorme parade. Ze hadden een soort praalwagen waarop de Joker allerlei Portugese dingen door een microfoon blerde en de menigte ophypte. Er stonden nog wat verklede mensen op en er hingen bewegende vogels aan. Daaromheen had je een heel orkest met veel blazers. Zo ook iemand in zebraprint met een kartonnen olifantshoofd op en een saxofoon. Erg veel om naar te kijken! Er is sowieso wel veel om naar te kijken tijdens bloco´s, zoals de outfits van de bezoekers. Je hebt bijvoorbeeld vaak mannen in tutu´s en met glitters. Ook hetero´s. Zo grappig, dat zie ik de mannen in Nederland nog niet doen. Deze parade stond op een pad in een park met overal eromheen nog publiek. En op een gegeven moment kwam iedereen in beweging. Toen vonden we het een beetje krap worden en gingen naar een kleinere bewegende bloco in de buurt. Ted en ik vonden deze heel erg leuk! Zat ruimte om eromheen te dansen, af en toe wat schaduw van de bomen. Maar we hadden nog andere plannen die dag.

Je hebt hier de berg waar Christus opstaat en dan heb je er nog een die een heel stuk boven de stad uitsteekt, de Pao de Azucar, ook wel Sugar Loaf Mountain, of ik zou zeggen: suikerbrood berg. Dat klinkt ook best gezellig. Ik pakte een taxi met Ted en ontmoette Nika, Aygun en Abs bij de tickets. We hadden het idee om de zonsondergang vanaf Sugar Loaf te bekijken. Maar hadden niet ingecalculeerd dat de rijen voor de tickets zo lang zouden zijn. Om tijd te besparen probeerden we ze ter plekke nog online te bestellen. Alleen Nika kwam door het systeem heen en heeft ze toen maar voor ons allemaal besteld. Zij moest bij alle poortjes voor ons scannen en was zo onze sugar loaf mummy. Je gaat eerst met een cable cart naar berg nummer 1 en vervolgens kan je een tweede naar sugar loaf pakken. Ware het niet dat daar ook weer een enorme rij stond en de zon al bijna onderging. We besloten de zonsondergang vanaf berg nummer 1 te bekijken. Dat uitzicht was eigenlijk ook heel goed! Een biertje erbij en was hadden een geslaagde afsluiting van de middag. De dag werd nog beter door de heerlijke sushi in de avond, waarbij Laura ook aansloot. Daarna nog een klein dansje in een restaurant aan het strand. Een erg goed gevulde dag!

Die ochtend erop begon ik met een rustig ontbijt in Ipanema, even m'n blog schrijven want dat komt er anders ook niet van. Een paar van de groep waren inmiddels ziek of uitgeput, maar Ted, Aygun & Nika hadden nog wel zin in een bloco. We gingen eerst naar een bewegende. Hij was eigenlijk wel leuk & goed, maar bewoog nogal langzaam. Dus we besloten toch te verplaatsen. We vonden een stilstaande bloco vlak naast de metro. Deze was ook erg gezellig. Nika & Aygun bestelden hier 2 caipirinha's of death haha. Ik zag hoe ze gemaakt werden en die vrouw bleef maar alcohol schenken. Ted en ik hielpen maar met opdrinken. Daarna sloot Josh nog aan, want die had tickets voor een voetbalwedstrijd geregeld: Fluminese tegen Vasco da Gama, beide clubs uit Rio. Dus de volgende stop was het stadion Maracana. Wat een prachtig, enorm stadion! Het was nog niet heel lang geleden dat ik in Medellin een voetbalwedstrijd had bezocht. Dus hier een opsomming van de verschillen. De supporters: veel gestoorder en interessanter om naar te kijken in Medellin. De clubliederen: live band en veel variatie in Medellin, in Rio steeds hetzelfde. Het voetbal: veel beter in Rio, hoewel er helaas niet is gescoord en ze wel gingen knokken tijdens het wachten op een corner. Ik zag er overigens echt belachelijk uit, ik kwam direct van de bloco en had een roze jurkje en glitters aan. Viel nogal uit de toon. Wel weer een leuke belevenis! De weg terug was nog een uitdaging. Het was best ver met de metro dus Ted & ik hadden het briljante idee om bij Centro uit te stappen en een Uber te bestellen. Toen wilde die maar niet komen en konden we ook de metro niet meer in. Toen stonden we ineens in het donker in een onveilige wijk...We zijn uiteindelijk een winkeltje in gelopen en vanuit daar is het toch gelukt een Uber Black onze kant op te laten komen.

Het was best een latertje geworden, want de wedstrijd startte pas om 21.30, extra knoktijd en dan de reis nog. De volgende ochtend om 09.00 uur een fietstocht was dan ook best vroeg. Martin ging mee. En toen regende het ook nog. De eerste keer dat ik regen zag, maar die stopte de rest van de dag ook niet meer. Gelukkig deelde de tour guide poncho's uit. Ondanks de regen was het toch interessant om wat over de stad te horen. Rio was eerst gewoon natuur. Toen begon het met het hotel Copacabana Palace, wat nog steeds bestaat, en werd er steeds meer gebouwd. Ze begonnen met huizen, inmiddels zijn die bijna allemaal door hoogbouw vervangen. Kan je nagaan, eerst alleen natuur, toen 1 hotel, en nu bijna 7 miljoen inwoners. Daarvan wonen er veel in de favela's, die je rondom de stad en op de bergen kan zien liggen. Het is een soort van normaal dat daar mensen wonen. Er wonen ook mensen die een normale baan in de stad hebben. Er is elektriciteit, het is een vorm van wonen geworden die erbij hoort. Als ik een keer terugkom zou ik ook een favela tour doen, helaas red ik dat deze trip niet. Dan kan je er eentje bezoeken. Oh ja, ook leuk. Ik had eindelijk eens mijn camera mee, dat gaat niet echt naar al die festiviteiten. Nou die is al die vier uur fietsen in mn rugtas gebleven, want de regen stopte maar niet en had er een poncho overheen. Dus eruithalen was vrijwel onmogelijk. We fietsten om de lagoon heen, waar ook capibara's wonen. Helaas hielden ze zich verscholen. We zagen ook een boot waar een stuk of 6 honden op woonden, heel grappig om te zien.

Tussen het groepje fietsers bevonden zich ook Andy & Chris, 2 gezellig Britten. Zij hadden precies dezelfde plannen als Martin en ik, 3 nachten Ilha Grande en 3 nachten Paraty na Rio. Samen regelden we vast een bus naar de ferry en ik pikte vast mijn ticket op voor de Sambadrome. Dat is de optocht van de samba scholen, eigenlijk het middelput van de carnaval. Daarna mocht ik bij Ted de was doen en ging ik even niksen voor het avondeten. We gingen met de hele groep (excl. M) en nog wat extra vrienden. Een enorm grote zaak, met heerlijke cocktails en muziek die veeel te hard stond. Dat maakte het wel lastig om het Engels van sommige Brazilianen te verstaan. Met een klein groepje dronken we daarna nog wat bij een rockbar. En toen was het wel weer mooi geweest. Volgende week vertel ik jullie alles over de spectaculaire Sambadroma! Wat een belevenis was dat!! Tot dan! Groetjes vanaf Ilha Grande!