Carnaval in Rio: glitters, samba, bloco's en Cristo Redentor

Vorig jaar heb ik voor het eerst carnaval gevierd, in Oeteldonk. Best gezellig met collega's die daar wonen. Maar eigenlijk gewoon een soort dorpsfeest, waar de muziek dragelijk wordt door bier te drinken. Dus dit jaar doe ik een upgrade: carnaval in Rio de Janeiro! Want hee, nieuw jaar, nieuwe vakantiedagen. De inspirator voor deze trip is Ted. Ted heb ik ontmoet op een feestje in Mexico City. Hij was erg gezellg en niet eens beledigd toen ik hem zei dat hij op een bekende Nederlander lijkt en een foto van Raven van Dorst liet zien (hij lijkt er ook echt op). Dus goede vibes. Ik raakte met hem aan de praat over nieuwe reisbestemming en hij vertelde dat hij zijn trips vaak om evenementen heen plant. Dit keer dus carnaval. Ik stelde allemaal vragen en ineens zat ik in een WhatsApp groep met hem en zijn reis vrienden. Ondertussen raakte ik op Facebook aan de praat met de Zweedse Martin, die ik 10 jaar geleden in Thailand heb ontmoet. Die had ook wel interesse. Accomodatie in Rio rond carnaval bleek behoorlijk prijzig. 150-180 euro voor een bed in een slaapzaal in een hostel. Dus nam een gokje en boekte samen met Martin een hotel in Copabana, want 93 euro per nacht. En dan dus gedeeld door twee. Reken maar uit. En zo waren de plannen gesmeed!

Ik vloog met ITA Airways, wat een afknapper zeg. Aftandse vliegtuigen en beide vliegtuigen flink vertraging. Ik nog rennen voor m'n tweede vliegtuig, moest ik uiteindelijk bijna vier uur wachten. Tijdens het wachten moest ik ineens van boarding pass wisselen tussen allemaal duwende en schreeuwende Italiianen. Ging tot overmaat van ramp na 1 glaasje wijn ook nog de bar dicht. Dan maar tijdens het wachten gelijk een claim indienen. En het Italiaanse eten smaakte wel lekker. Ik zou 40 min. na Martin landen, dus dan zouden we samen een taxi pakken. Maar ik appte dat hij maar vast moest gaan.

Martin had intussen geappt dat taxi´s duur waren, dus dacht doe Ubertje, maar die gingen alleen op 10 minuten lopen vanaf de uitgang van het vliegveld en waarschijnlijk buiten WiFi zone. Dus afgedingd bij een gewone taxi tot bijna de Uber prijs. Bleek Martin 4 x zoveel te hebben betaald. We hadden hotel Bandeirantes in Copacabana geboekt. Prima kamer, heerlijke douche, goede eerste indruk. Daarna op missie voor een lokale simkaart. Het scheen lastig te zijn deze in te stellen. Dus we gingen naar een officiele winkel om dat te laten doen. De winkelmedewerkers vonden het ook lastig haha. Met drie man hebben ze een half uur gepield, maar met resultaat! Internet is wel zo praktisch voor navigatie en om iedereen te vinden. Toen waren we helemaal klaar om carnaval te ontdekken. Er zijn door de hele stad bloco's, straatfeestjes. Allemaal met een ander thema en andere muziek. Sommige blijven op 1 plek, andere bewegen door de stad. Ted en co waren bij een bloco bij Museu do Amanho. Een grasveldje aan het water. Met een paar zangers, trommels, weinig verhullende outfits en heel veel glitters! Een soort mix van gaypride en techno festivals. Dat samba dansen ziet er ook wel grappig uit. Heel veel kleine stapjes na elkaar. Nog niet eerder gezien. Alvast een paar van Ted's vrienden ontmoet en een groepje van vier super gezellige homo's. Ietsje verderop was nog een bloco, op een kruispunt van twee straten met in het midden de muzikanten. Deze muziek was nog veel beter. In de buurt aten we wat streetfood. We zaten gelijk lekker in de sfeer. Wat iets minder goed ging was de interactie met Martin. Hij lette niet goed op waar we waren, terwijl alleen hij de hotel sleutel had. Dronk gelijk mega veel, kwam te dichtbij mensen waardoor vrienden van Ted hem eigenlijk gelijk al zat waren. In het hotel viel hij twee keer uit bed. Hier had ik geen zin in voor de rest van de week. Ik heb 's nachts naar accomodatie gekeken en had een mazzeltje. Er was een bed vrij in het goed aangeschreven El Misti hostel in Ipanema, ook een goede wijk. Waarschijnlijk een last minute afzegging. Dus ik greep m'n kans. Alsnog 66 euro per nacht, maar beter dan 150 en m'n nachtrust dubbel en dwars waard.

Die ochtend was ik dan ook al om 6 uur wakker. Iets met een jetlag. Die heb ik goed benut door naar Copacabana Beach te wandelen en een ochtendduik te nemen. Nog heerlijk rustig daar en mooi met bergen aan de skyline. Het water is best fris hier en de golven aardig wild, het is goed wakker worden! Ted en de crew waren die nacht ervoor wezen dansen tussen de samba scholen, dus die sliepen uit. Het leek mij dan ook een goed idee om Cristo Redentor te bezoeken. Je weet wel dat grote Jezusbeeld op de berg. Ik kocht vast een trein ticket online en moest daarna alsnog in dezelfde rij staan om die om te wisselen voor een papieren kaartje haha. Martin ging mee, die moest daar nog een kaartje halen. Uiteindelijk viel de rij wel mee. Halverwege de rij moet je dan verplicht op de foto met een afbeelding van Cristo als achtergrond haha. Ik zeg trein, maar het is een soort cable car met overal ramen die behoorlijk steil omhoog gaat. Onderweg heb je stukjes jungle, afgronden en steeds meer uitzicht over Rio. Daarboven nog een paar trapjes en dan het beeld. Eromheen een aantal platformen voor het uitzicht en natuurlijk om foto's te nemen. Bijna elke stap die je zet loop je wel door iemands foto heen. Een gedoetje. Maar het hoort er wel een beetje bij om Christus te bezoeken. Christus zelf is best imposant en een beetje griezelig want hij heeft geen pupillen. Alsof ie flauw gaat vallen, en hij heeft best wat gewicht. Op de terugweg bij het trein naar beneden staan ze daar met de verplicht genomen foto's. Uitgeprint en wel. Vervolgens kan je die kopen, maar hoeveel mensen zouden dat doen? En waarom zijn ze dan al geprint? Wat gebeurt er met de niet-verkochte foto's? Ik vind het een apart verdienmodel. Misschien denk ik te veel na.

Daarna was het weer bloco tijd! Deze was op een pleintje met een groot podium. Daarop muzikanten en artiesten in kostuum. In het begin speelden ze een beetje rustig. Maar net toen we weg wilden gaan kwam het tempo eraan en hebben we lekker gedanst. Toen hij stopte gingen we door naar Boi Tolo, een bewegende bloco. Dat was helemaal gekkenhuis. Je hebt dus een soort optocht met instrumenten en alles die door de straten beweegt. En dan een massa mensen eromheen die dansend meegaat. Het was even een uitdaging om hem te vinden, aangezien hij al even gaande was en dus al een stuk bewogen. De straten waar hij langskomt daar hangen allemaal mensen uit de ramen. Uit 1 raam hingen een man en vrouw. Toen ging de hele menigte schreeuwen dat ze moesten zoenen, wat ze vervolgens ook deden. Deze bloco ging door de straten en uiteindelijk helemaal naar het strand en tot het einde van de boulevard. Daarna leek het ons wel verstandig om wat te drinken. Aan de hele boulevard zitten strandtentjes. Veel ook met live muziek. We kozen er eentje uit. Ik at een heerlijk zalmpje en we genoten van de live muziek en de mensen die erop dansten. Verder trakteerden we onszelf op caipirinha's. De nationale cocktail. Deze zijn wel lekker, maar ook meeega sterk. Lichtelijk beschonken liepen we bijna de hele boulevard weer terug. Dansten onderweg nog een paar keer met Brazilianen. En sloten zo de avond af.