14 uur reizen, Salento & de Cocora Valley, Tejo en paardrijden!

Holaaa, daar zijn we alweer! Jeetje ik ben nog wel in shock over de verkiezingsuitslag, heel vreemd en beschamend om dit op afstand te volgen. En iets wat de travel community ook echt vreselijkt vindt. Maar oke, ik had een cliffhanger. Ik had een flinke reis voor de boeg vanaf San Agustin. Eerst moest ik een collectivo pakken naar Pitalito, dit is een open jeep, waar ze zoveel mogelijk mensen inproppen. Mijn backpack werd tot mijn grote angst op het dak gebonden. Ik heb in Mexico gehoord van mensen bij wie hun tas er vanaf was gevallen en ze hem dan, pech, kwijt waren. Gelukkig kon ik hem door een doorzichtig zeiltje in de smiezen houden. Met backpack en al kwam ik bij de bus terminal waar ik nog een uur of 3 moest wachten (er gingen geen latere collectivo's). Dus beetje netflixen en 1 keer naar de wc, bagage bij toiletjuffrouw gelaten. Toen de nachtbus in. Ik dacht ga rond 23.00 nog even plassen in de bus en dan kan ik hopelijk slapen. Kwam ik in de wc, kots op de grond. Niet plassen dus en dan kan ik dus ook niet slapen. Uiteindelijk uuuren later eindelijk een plasstop. Even geslapen tot het enorme kronkelen door de bergen begon. Allemaal mensen misselijk. Duurde lang ook dat kronkelen. In Armenie (heb je hier ook) ff bijgekomen en toen moest ik nog een busje in naar Salento. Al met al zo'n 14 uur onderweg. Zou het niet per se aanraden :p. 

Het hostel in Salento was wel echt suuuper leuk! Een geweldig uitzicht over de bergen. Chill stoeltjes, een grote bar. Hier kwam ik ook Ingmar weer tegen. Hij ging met een groepje naar een koffie finca (boerderij/plantage) en ik ging maar mee. Kon niet echt nadenken en was het concept van tijd nogal kwijt, dus dacht jaaa ga maar wat doen. Op het centrale plein van Salento staan jeeps die elk uur vertrekken. Een paar richting de koffie finca's en een paar richting de Cocora Vallei (waarover later meer). Die jeep is open met 2 bankjes achterin en daarachter een plankje waarop dan nog 3 mensen kunnen staan, je zal je verbazen hoeveel mensen erin kunnen. Ik had lekker een zitplaatsje op deze hobbelige weg. We legden een lange weg af naar Finca Buenos Aires. We waren niet ineens in Argentinie, maar Buenos Aires betekent ook gewoon schone lucht. We kregen een poncho en een mandje om bonen te plukken. Ze leerden ons welke bonen goed waren, waar het allemaal uit bestaat, manieren van bereiden. Daarna gingen we dus proeven. Maar ja, ik drink eigenlijk helemaal geen koffie, super bitter, slechte tanden, slechte adem. Een Espresso Martini op z'n tijd okee....Maar goed, was er nu toch. Hij zei dat de koffie hier meer op thee lijkt. En Colombia is ook wel echt een land met hoge kwaliteit koffie. Dus we kregen een licht geroosterde, traditioneel gemaakte koffie. Ik nam een slok en....ik vond dit lekker! Wat een openbaring. Ik ben gewoon een snob denk ik. Alleen hoge kwaliteit koffie gaat erin. En weer terug met de jeeps! Terug bij het hostel konden we nog wafels maken met dulce de leche en bramenjam, een lokale specialiteit. Voor diner ging ik met Ingmar naar een soort foodhallen aan het centrale plein. Hij dacht ik waag het erop. en bestelde een soort bananen cracker met garnalen, champignons en kaas. Was zo vies als het klonk hahaha. Ik had een lokale vis in een soort roomsaus met kaas, die eigenlijk wel lekker was, maar veeeel te veel. De verse sap erbij was ook een halve liter. Nou ja, een ervaring. Bij het hostel nog even salsa gedanst en toen heeeel graag naar bed.

De volgende ochtend lekker rustig aan gedaan en in de middag met een gemengd groepje naar de Cocora Vallei. Ook weer met zo'n open jeep, die elk uur vanaf het plein vertrekt, met 20 minuutjes ben je er. Een hyperactieve Zwitser, een Colombiaanse Nederlander, een Amerikaans meisje en bij de vallei kwamen we nog een Duitser uit een ander hostel tegen die we hebben geadopteerd. In de Cocora vallei groeien de hoogste palmbomen ter werel, die groeien alleen maar heel. Ze zijn eigenlijk heel gek, een superlange stam met zo'n pluimpje erbovenop. Het weer is hier mega wisselvallig, dus je hebt geen idee of het regent of dat je door de mist misschien niet eens de toppen ziet. We besloten de korte hike te doen, met 3 uitzichtpunten. Deze was heel goed te doen en na een minuut of 20 brak de zon door. Goede fotomomenten kunnen pakken. Daarna weer gewaagd aan een maaltijd in de foodhallen, allemaal lekker dit keer.

Terug in het hostel konden we meedoen aan een gratis koffie workshop. En dan lust ik nu, dus ja. De super schattige workshop gast liet 3 manier van koffie bereiden zien, met afwegen en timen enzo. Zijn Engels is vrij beperkt en af en toe als hij de woorden niet kent zegt hij middenin een zin "I don't know". Mocht de pret niet drukken. Ook deze koffie lustte ik. Gok dat ik standaard filterkoffie uit NL nog steeds vies vind.  Daarna was er in het hostel ook nog een muziek quiz (this hostel just keeps on giving), waar ik ineens heel goed in was en de halve finale haalde. Intussen aan het kletsen met een hele groep, waarvan bijna iedereen de volgende dag ging paardrijden. Er waren 2 gasten uit Wales, waarvan de 1 doodbang was voor paarden en waarvan de ander hem had overgehaald om mee te doen. Dus die gingen we de hele tijd opnaaien. Na de quiz was de avond nog niet voorbij. We gingen naar een lokale tent waar je Tejo kan spelen. Het nationale spel, een soort kruising tussen jeu de boules en bowlen. Je hebt aan het eind van de baan een berg zand met middenin een stalen kring en daarop witte driehoekjes. Vervolgens moet je stenen gooien en als die met beiden in aanraking komen dan krijg je een explosie! Het rook ook helemaal naar vuurwerk daar. Daar zit nog een puntensysteem omheen. We waren met een supergrote groep, bijna 20 man en verdeelden ons in 2 teams. Ik doopte ons team "The Rolling Stones" en veroorzaakte zelf 2 keer een explosie! Ons team heeft dan ook 2 keer glansrijk gewonnen.

Je zou nu moeten weten wat de de volgende ochtend gingen doen. Paardrijden! Met een groep van 6 hadden we een tocht naar een rivier geboekt. De 2 Welsh gasten gingen naar een koffie finca. Ik had eerder via Facebook 2 keer een tip voor dezelfde organisatie gekregen, maar deze was helaas niet beschikbaar, dus hadden we via het hostel geboekt. Behalve ik, had 1 meisje weleens gereden, maar de rest had totaal geen rijervaring. Dus ik dacht, nou daar vragen ze wel naar en ze geven wat uitleg aan het begin ofzo. Maar helemaal niet hoor. We liepen erheen en hij wees zo af en toe een persoon naar een paard toe. Geen idee op basis van wat. En daarna gingen we gewoon ineens. Het was rodeo style: in 1 hand de losse teugels en zo'n knop voorop. En hoppa, daar gingen we met de hele groep door de straten van het dorp. Die straten zijn niet zo groot en die moeten we delen met verkeer enzo. Meneer de tourguide sprak overigens geen woord Engels. Niet eens: to the right, dus heb hem maar een beetje geholpen, ook met uitleg over paardrijden aan de anderen. Ik had af en toe echt een lachbui omdat we dan weer iets moesten en 3 paarden aan verschillende kanten van de weg aan het grazen waren, zo chaotisch. Oh ja, en die Welsh gasten, er was er 1 bang toch? Gingen we allemaal grapjes mee maken. Nou die ánder dus, die dit allemaal bedacht had, durfde na 5 minuten niet meer en is toen mee gaan lopen haha. Zij combineerden het gelukkig ook nog met een koffie tour. Wij gingen over supermooie paadjes langs allemaal koffie plantages en bananenbomen door de natuur en de bergen. We slingerden naar beneden naar een rivier waar we een stukje doorheen ploegden en stopten op de terugweg nog even voor een drankje. Onderweg plukte de tourguide nog een guave voor me uit de boom, lekker fruit! Heen stapten we vooral, terug hebben we ook een paar keer gedraafd en zelfs een stukje galop gedaan. Dit ging ook zonder waarschuwing vooraf. Die gids maakten dan wat aansporende geluidjes en jaagde de hele groep op haha. Ik had het op een gegeven moment door en zei dan maar tegen de rest dat het de bedoeling was dat we gingen rennen. De paarden waren wel superbraaf en nergens bang voor en de omgeving supermooi, dus uiteindelijk vond iedereen het gelukkig heel leuk! 

Daarna een bandeja pais (enorme maaltijd) besteld bij de foodhallen, nog even gekletst. 'S avonds gezellig meegedaan aan salsa dansen in het hostel en nog een cocktail in het dorp. Tijd om te slapen, want ochtend erna met de bus naar Medellin!