Back to basics en Thailand

Zoals ik jullie in mn vorige verhaaltje vertelde heeft Aoy van het hotel op Phi Phi me meegenomen naar Nakhon Si Thamarrat (vanaf nu Nakhon) waar zij vandaan komt. Ze had me van te voren weinig meer verteld dan dat er een viering was omdat haar vader monnik werd en dat ik daar kon slapen. Wel had ze me meegedeeld dat het daar weinig toeristisch was en ik waarschijnlijk aardig op zou vallen. Nou...dat kun je wel zeggen. Toen we uit de minivan Nakhon inliepen begon het al. "Falang!" "Falang!", wat zoveel betekent als buitenlander. Daar begint het allemaal mee en dan komen de enige Engelse woorden die ze kennen er overdreven gearticuleerd en vol trots uit "Good Af-ter-noooon!' "How are youuu?'  even zwaaien en we lopen weer door.

Vanaf de stop van de minibus moesten we nog een stukje lopen en daarna met zijn tweeen achterop bij een motorrijder die ons naar haar huis zou brengen, past prima. Het bleek algauw dat haar huis aardig afgelegen lag en we reden over mmeer en minder goed begaanbare wegen maar waren er vrij snel. Bij haar huis waren al allemaal tafels e.d. opgezet voor de viering van de volgende dag. Het huis ligt op een stuk land aan de voet van een berg. De voor en achterdeur staan open en als je binnenloopt doe je netjes je slippers uit. Ik had totaal geen idee wat ik moest verwachten, maar het bleek allemaal aardig primitief! De meeste kamers hebben wel een deurtje, maar het bed is een matras (kei en kei hard) op de grond, de douche is een grote bak met water met een kleiner bakje waarmee je het water over jezelf gooit en de wc een soort gat waar je op kan hurken en die je doorspoelt door er water in te gooien. Ja, dat was eerst wel even slikken, Aoy vroeg ook wil je hier slapen, want er zijn ook wel hotels in de buurt enzo, maar ach, ik ben er toch, ik ga ervoor.

Naast Aoy haar ouders waren ook haar 2 broers en nog een zootje mannen al ter plekke. Ik heb een paar een handje gegeven, maar sommige kijken nogal angstig en terughoudend dus voor de rets heb ik het maar bij een hoofdknikje gehouden. Naast het aantal mensen waren er ook heel wat dieren rondom het huis te vinden. Zo lagen er 2 kalkoenen met hun poten aan elkaar gebonden die ongeveer gelijk toen ik er was geslacht werden, een offer aan de goden 'don't look, don't look'. Ook lagen er 2 grote dikke varkens in een minihokje...het voedsel voor de volgende dag. Verder stond er nog een grote koe, maar die bleef gelukkig gespaard. Zoals ik zei wonen ze aan de voet van een berg. En wie wonen er op de berg? Aapjes! Dus Aoy, ik de nichtjes en neefjes gingen met fruit in onze handjes de berg op, en ja hoor..daar hoorde je ze al! We gooiden wat fruit, en ineens komen van alle kanten kleine aapjes! Zo leuk om te zien! 's Avonds met Aoy en haar nicht Jiab nog even de stad in naar de supermarkt. En jeetje, wat word ik aangestaard...en dan niet echt van 'oh wat leuk' maar meer van 'WAT IS DAT? EN LEEFT HET?' maar eigenlijk leer je dat aardig snel te negeren.

De volgende dag was het celebration day! Mijn wake up call waren de gillenden varkens die geslacht werden, Aoy kwam me nog wel even vertellen om mijn oren te sluiten, en toen ik een tijdje later opstond was een hele groep mannen aan een grote tafel bezig om allerlei onderdelen van de varkens te verwerken, hartstikke efficient. De eerste ceremoniele plechtigheid was het scheren van het hoofd van haar vader. De dag ervoor dacht ik nog even dat ik bij een heel ander soort ceremonie kwam toen Aoy zei "my father will become skinhead", maar dat bleek natuurlijk gewoon onhadig Engels te zijn. Ongeveer een uur van te voren werd ik als gewaarschuwd dat hetging gebeuren en ik foto's kon maken, want alles gaat enorm traag. Het was wel een hele gebeurtenis, de zoons allemaal een stukje scheren, de eerste stap van de transformatie.

Ik zat een beetje op de trap te niksen en vroeg Aoy wat er de rest van de dag ging gebeuren, uhm..niks. Het enige wat Thai de hele dag doen is eten, douchen en niksen. Ze trekken allemaal veel te warme kleren aan tot en met een spijkerbroek en gaan dan een x of 5 per dag douchen, nog een sterk staaltje Thaise logica. Verder zit iedereen de hele dag op de grond te eten. En dan kan dus ook niemand Engels. Dus ik was een beetje met de kinderen aan het spelen, maar echt een gesprek beginnen dat gaat niet. Ongeveer de enige woorden Thai die ik ken zijn Sawadee Ka en Mao. Maar om een gesprek met een kind nou te beginnen met: "Hallo, dronken?" is misschien niet het beste idee. Dus wat doe je dan? Ik eindig 's avonds bier drinkend met de mannen, oplossing voor alles. 1 heeft een tijdje in Phuket gewoond en kent wat woorden Engels maar is eigenlijk te verlegen om te praten, maar na wat bier gaat het beter. Maar die uitspraak..er zit bij iemand een meisje op schoot dat gewoon echt bang voor me is en telkens wegt duikt "she high!"...uhm wat? Ooooh.."she is shy", en als ze zeggen 'mosquito' klinkt het als 'mojito', dus het blijft een uitdaging. 

Die nacht slaap ik bij de zus en nicht van Aoy, want daar is het wat stiller en Aoy heeft het de volgende dag erg druk i.v.m. de volgende plechtigheden dus Jiab neemt me mee op stap. Ik ontbijt bij haar en we gaan met de auto naar de eerste stop om te...jawel..eten! Daarna door naar de tempel, maar Jiab en ik houden het snel voor gezien, de meest naaste familie moet nog blijven. Die dag heb ik verder weinig bijzonders gedaan, Jiab haar nicht wilde een motor kopen, maar dat duurde moooeilijk lang, want het was 'happy day' voor de Thai dus er waren meer mensen met hetzelfde idee. Dus voornamelijk gewacht...en natuurlijk nog meer gegeten zo her en der. 

Ons laatste dagje in Nakhon begint met de laatste plechtigheden bij de tempel, waar haar vader van een gewoon mannetje in een echte monnik is getransformeerd, hij ziet er echt heel anders en trots uit, mooi om te zien. En dan eindelijk iets doen! Eerst naar een hele grote tempel in Nakhon en daarna met Jiab, Aoy en haar 2 neefjes naar een waterval, en daar natuurlijk lkr eten. Als je een beetje last hebt van een laag zelfvertrouwen, kom naar Nakhon! Nog nooit zoveel mensen meegemaakt die met me op de foto wilden. Zelfs een gast die in de waterval aan het zwemmen is gebaart of ie met me op de foto mag, welja! Verder vinden ze alles mooi aan me, mijn neus, mijn haar, mijn ogen, en natuurlijk..mijn wangen! Die avond gaan we lekker ons haar laten wassen en krullen bij een salon vlakbij het huis. Nou, dat heb ik ook geweten, voor het eerst een falang in haar salon! Met de hele familie op de foto natuurlijk. En ze gaat me waarschijnlijk ook nog buiten zetten als reclame. We laten ons haar doen omdat we '[s avonds 'uit' gaan. Namelijk naar een Thaise countryclub. Dus dat is walgelijke Thaise lifemuziek met langharige jongens en bijna naakte meiden, en wat doen wij? Aan tafel zitten en natuurlijk..eten! Late kwam er ook nog wat dancemuziek dus wel een klein dansje gewaagd met een enorme gay. Dat dansen was op zich al grappig, maar toen hij in het Engels mee ging zingen had ik het echt niet meer! Die uitspraak was zo belachelijk in combinatie met zulke slechte zang! Ik lachte me steeds een breuk, maar vond hij niet erg. Op de weg naar buiten nog even met iemand op de foto en dat was ons laatste avondje Nakhon! 

Aoy en ik hebben toen nog een nachtje in Krabi doorgebracht, even luze in een hotel en de dag erna de boot terug naar Phi Phi.Daar 's avonds weer een dansje gewaagd met de mensen die er een tijdje wonen en mijn 1 na laatste dagje Phi Phi een boottocht gemaakt. Dat was zo adembenemend mooi! Prachtig blauw water en allemaal rotsen die eruit steken die heel mooi zijn geerodeerd. En dan waren er een paar plekken waar je kon snorkelen. En daar zijn dan echt enooorm veel prachtig gekleurde vissen in de meest uiteenlopende vormen. Het is echt alsof je in een aquarium zwemt! Je zwemt ook rustig door hele scholen heen. Het laatste avondje Phi Phi nog even goed gefeest en de volgende dag afscheid. Was nog best lastig, ik ben echt een eiland liefhebber, net als vroeger op Malta merk je dat je zo snel zoi veel contacten opbouwt en zo snel iedereen op het eiland kent. Maar hee, je bent backpacker of je bent het niet! Ik werd door Aoy en Pui helemaal tot aan de boot begeleid en toen was het toch echt byebye PhiPhi!

Mijn laatste nachtje Thailand heb ik in Phuket doorgebracht. Ik had het goedkoopste hostel dat ik kon vinden geboekt (150 baht) want ik ging er toch alleen heen om de nacht door te brengen en de volgende dag op het vliegtuig te stappen. Ik bleek naast 1 andere jongen ook de enige gast. Dus dat kwam neer op bier drinken met de eigenaar en zijn vrienden. De Thai zijn zo ontzettend aardig, dat bier kopen zij dan voor mij. Ook toen ik met Aoy en Jiab op stap was hebben zei elke x het eten en bijna elke x het vervoer voor mij betaald, ik bood het steeds aan maar "it's okay' en zij hadden ongeveer al betaald. De 9e moest ik met de bus naar het vliegveld, maar er was geen bushalte te bekennen. De bus stopte ergens aan een enorme snelweg en ik moest dan mn hand uisteken als ie zou komen. Best een uitdaging..maar zoals altijd kwam er weer iemand om me te helpen! Een Thais mannetje dat vlakbij werkte en ook nauwelijks Engels sprak bleef net zo lang wachten tot de bus kwam en hield deze aan. Inmiddels zit ik in Cambodja maar jeeezus wat is deze blog al lang, volgende x maar weer (en ja dan ook foto's, die van Phi Phi al gezien??)!

Liefs!