Van Cape Kolka naar Cesis in Gauja NP. Onderweg vinden we een aap, veel snacks en een filmset.

En zo ontwaakten we weer in kuststad Liepaja in een hotel zonder ontbijt. Dat vonden we gelukkig op Peter's Market, waar we weer veel te veel te eten kochten omdat we allerlei dingetjes wilden uitproberen. Zoals sklandrausis, een lokale specialiteit. Dat is een soort hartig gebakje met een deegbodem van roggemeel, daarop een laagje aardappel en een laagje wortel. Klinkt als hutspot op een taartje? Zo smaakt het ook een beetje. De cottage cheese cake was een groter succes. Aangezien we de dag ervoor vooral Karosta district hadden we verkend, gaven we vandaag Liepaja stad een kans. Via straatjes en park kwamen we op het strand. Mooi wit zand, heerlijk rustig, maar wel behoorlijk fris. We bezochten nog een grappig scheef gebouwd houten huis, alsof de wind hem scheef had geblazen. Helaas stonk het huis wel een uur in de wind, gelukkig heeft mijn camera zoomfunctie. We namen een elektrisch stepje terug naar de stad om de oranje concerthal te bekijken, wel geinig modern ding. Bekeken nog wat kleurrijke gebouwen in Graudu straat en stapten met onze tassen vol snacks van de markt de auto in.

Het uiterste Westerse en Noordelijke punt, Cape Kolka, vormde onze eindbestemming van de dag. Onderweg maakten we allerlei stops. Zoals bij Jurkalne om naar de kliffen te kijken. Niet het omrijden waard, maar prima als het op de route ligt. Vanaf daar was het een kwartiertje naar het dorpje Alsunga. Ook wel het hoofdkwartier van de Suiti. Een bevolkingsgroep met kleurrijke kledingdracht en eigen liederen. Alsunga is verder een erg klein dorpje en we wi sten niet wat de lokroep voor de Suiti was, dus die hebben we niet gezien. Ergens thee gedronken en door naar Kuldiga, het volgende dorpje, ook nog Suiti grondgebied. Dit was wel echct een leuk plaatsje. Een van de hoofdattracties is de breedste waterval van Europa. Dat klinkt spectaculair. Maar wat ie aan breedte heeft, mist hij wel aan hoogte, ik denk dat hij tot aan mijn knieen zou reiken. Over de rivier is wel een prachtige gewelfde brug en er staan mooie gekleurde gebouwen. We maakten nog een kletspraatje met een spastische jongen in een rolstoel, die ons spontaan ging versieren. Snel terug naar onze bolide.

Genoeg tussenstops voor de dag, door naar Guesthouse Livini bij Cape Kolka. Het guesthouse had ook een restaurant dat nogal naar oud frituurvet rook. Helaas gold hetzelfde voor het enige andere restaurant van Kolka, dat op het uiterste Noordelijke puntje zat. Maar nu we daar toch waren liepen we een stukje door het bos naar het strand. Daar aangekomen zouden we twee verschillende kleuren zee moeten kunnen zien. Het was wel zonnig inmiddels, maar alsnog zagen we vooral grijze zee, en misschien iets meer grijs? Er hingen mooie wolkjes in de lucht en er stond iets verderop een vuurtoren in de zee. We kletsten nog even met het meisje van de i. Of we niet toch een restaurantje gemist hadden en wat we hier nog meer konden doen. Ook hier heb je een aparte bevolkingsgroep, de LIjven. Zij hebben zelfs een eigen vlag en een eigen taal en ook zij zingen samen liederen. Nog maar enkele honderden spreken de taal. Het meisje van de i zat ook in een Lijfs koor, maar sprak de taal niet en zong fonetisch mee haha. Ik had eerder nog 2 vissersdorpjes gemarkeerd, waar de Lijven ook wonen. Maar al kletsende kwamen we erachter dat de kans om ze tegen het lijf (haha een lijf tegen het lijf) te lopen vrij klein was. Tenzij je er in het weekend bent, dan doen ze zangvoorstellingen. Dus die schrapten we van het programma. Qua restaurants was er niet veel meer. Voor het avondeten profiteerden we van onze kooplust op de markt eerder en haalden we snacks uit de supermarkt. Kolka is best mooi, maar vonden we niet echt bijzonder, bos en strand kan op veel (leukere) plekken in Letland ook vinden. En dan wel met lekker eten.

De dag erop leek het wel of we nog droomden toen we ontwaakten! Zon bij een heldere blauwe lucht! Eindelijk korte broeken aan. We stapten weer in de auto en reden naar Cinevilla, bij het dorpje Slampe. Cinevilla is het Hollywood van Letland! 1 groot filmdecor met huisjes, winkeltjes, boten, een spoor met ingerichte trein, bruggen... We waanden onze echte filmsterren. Er hingen her en der QR codes en als je die scande zag je een stukje van een film waarin dat deel van het decor gebruikt werd, Echt leuk om het zo tot leven te zien komen. Wel jammer dat we zo in de middle of nowhere zaten dat we de helft van de filmpjes niet konden bekijken i.v.m. geen mobiel netwerk en omdat steeds teruglopen naar dezelfde plek ook zo wat is. 

We reden verder naar Jurmala, het saint Tropez van Letland (met veel fantasie dan wel he). Wat meer toeristen hier, maar nog steeds niet schrikwekkend. Het dorpje ziet er schattig uit en ze hebben het park heel leuk ingericht met allerlei boardwalks. Vanuit het park ben je zo pardoes op het strand. Dat gaat van hoge bomen ineens over op wit zand, Geen duinen of duingras ertussen ofzo. Op het strand was het ineens warm, de bomen hielden de frisse wind goed tegen. Terug door het park klommen we nog meer dan 30 meter omhoog, de observatietoren in. Het uitzicht? Tja, eigenlijk vooral boomtoppen. 

Om Cesis te bereiken moesten we Riga nog eens doorkruizen. De uitgelegen mogelijkheid om op zoek te gaan naar een hele lange aap in een ruimtepak, genaamd Sam. Sam verplaatst zich door de stad en stond dit keer gelukkig aardig op de route. Alsof het doodgewoon was stond hij daar naast een groot spiegelend kantoorpand. Het beeld van Sam is gemaakt naar een echte aap en vormt een aanklacht tegen Sam en andere dieren die ooit mee naar de ruimte zijn genomen om daar te sterven. Nog wat kilometertjes en we bereikten Cesis, een stadje middenin het Gauja National Park. We liepen 's avonds een rondje door dit schilderachtige plekje en werden spontaan getrakteerd op een heldere dubbele regenboog. Halverwege golden hour gingen we heeeel even de supermarkt in om ontbijt voor de dag erna te halen. Maar dat werd per ongeluk langer omdat ze allemaal leuke drankjes hadden. Zoals ciders met allerlei fruitsmaken, zoals rabarber en meerdere soorten bessen die we nog niet kenden. Eenmaal de supermarkt uit was het behoorlijk donker...dus terug naar Hostel Cesis X. Echt een leuk plekje met een huiskamergevoel en een haardvuurtje. Kletsend met de hosteleigenaars brachten we de avond door.

In de volgende en laatste blog bezoeken we een geheime Sovjet bunker, denken we even dat we in Nederland zijn en keren we terug naar Riga. Nog even wat over de Letten dan? Kennelijk kunnen wij voor Letten doorgaan, want regelmatig kletsen ze tegen ons in hun eigen taal. We kunnen er geen touw aan vastknopen, maar twee woorden zijn wel makkelijk te onthouden, bevestigen of weigeren gaat namelijk via: ja en nee. De Letten zijn over het algemeen slank, wel erg bleek en dol op bloemetjesmotieven. Hoofddeksels zijn ook in trek. Ze hebben een ander gevoel voor kou. Terwijl wij het in het Oosten best fris vinden lopen zij nog rustig in zomerkleding rond. Ze moeten ook wel....want in de winter wordt het hier rustig -20. Ook duurt de winter wel t/m mei. Als ik ooit ga emigreren wordt het een ander land! Tot de volgende lieve lezertjes!