Koninklijke pils in Rundale, kunst in Jelgava en op avontuur in spookstad Karosta

Dag drie begon weer met regen, maar er was ook goed nieuws! We gingen onze VW Polo ophalen bij het vliegveld en die was ineens gegroeid: tot een vol formaat VW T-Cross, automaat. De verhuurman vertelde dat de wegen in Letland niet best zijn, maar in vergelijking tot Oeganda moet het toch meevallen. Ook vertelde hij dat we niet over rivieren mochten rijden. Dit was een grapje, verteld met zo'n eentonige stem dat hij net zo slecht viel als hier. Maar goed, we vertrokken naar het huurhuis van Christian. Hij huurt samen met een bevriend echtpaar. We hebben natuurlijk ook even binnen gekeken. Je komt binnen via een schattig gedeeld binnenplaatsje, eenmaal in het gebouw doet het gelijk Sovjet tijdperk aan. Veel beton, oud maar robuust. Dan de voordeur naar het apartement, dit zijn er twee...en geen hal ertussen ofzo, nee...twee deuren direct achter elkaar met elk een eigen slot. Ook een Sovjet overblijfsel, het leek ons vooral erg inefficient. 

Onze bestemming was paleis Rundale, ook wel het Versailles van Letland genoemd. Een groot verblijf met paleistuinen eromheen. Het Letse woord voor paleis of kasteel is: Pils. Gezellig he, we reizen van pils naar pils. Onderweg lunchten we bij een taverne in Bauska, een schattig dorpje. Het is zo lekker rustig in Letland, dat ik eenmaal aangekomen een foto van de Pils kon maken zonder dat er andere mensen opstonden. Heerlijk! inmidddels was het ook alweer droog. Binnen zijn vertrekken te vinden met mooie plafindschilderingen en de originele inrichting. En als je achteloos met je paraplu zwaait over het afscheidingsdraadje, dan is het geluid van het alarm best hard. We hadden een ticket voor paleis en tuin gehaald. De tuinen zagen er vanaf de verhoging van het paleis mooi uit. Maar als je er tussenloopt is er eigenlijk niet zoveel aan. We zijn gelukkig ook niet verdwaald geraakt in het doolhof, want die "heggen" reikten tot teenhoogte.

Onze volgende stop was Jelgava. Het rijden hier valt alles mee. Letland is net zo plat als Nederland er zijn veel weiden en bomen. Tot aan Jelgava hebben we ook goede asfaltwegen gehad. Wel apart is het afwisselen van lelijke betonnen Sovjet flats met prachtige villa's. We zetten Christian op de trein terug naar Riga i.v.m. werk de volgende dag. Zelf reden we door naar Central Hostel, dat niet meer bleek te bestaan. De eigenaar probeerden ons naar een motel een stuk buiten het centrum te lokken, maar daar waren we het niet mee eens. Omdat we niet wisten wat te doen, besloten we maar te gaan eten. Kantharellen groeien hier veel in het wild, dus ik had langzaam gestoofde runderwangen met kantharellen, hmm... De kathedraal zat om de hoek, we gingen gelijk een kijkje nemen. Veel kathedralen zijn in een soort Russische stijl, met geinige torentjes. Deze leek een beetje op het paleis van Aladin. Daarna liepen we door naar de rivier, en over de brug naar Pasta Eiland. Daar stonden allerlei geinige standbeelden en zandsculpturen. Ook zo'n groot beeld met de naam van het plaatsje, met op de achtergrond kleurige huisjes. Dankzij een regenplas kon ik een foto met mooie weerspiegeling maken. Die wil ik nog aan de burgemeester aanbieden als postkaart. Helaas wil m'n camera maar niet met mijn mobiele app connecten. Die moet nog maar even wachten dan. Vervolgens hebben we een hotel in de stad geboekt, hotel Zemgale. Aangezien het al laagseizoen is en sowieso niet zo druk met toeristen kunnen we prima dezelfde middag of avond bepalen waar we slapen. Er is toch wel ergens plek.

Het ontbijt in het hotel was verrassend luxe, nog twee gekookte eitjes voor onderweg meegenomen. Voordat we naar Liepaja reden, deden we nog wat sightseeing in Jelgava. In Jelgava was nog een grotere Pils! Een deel hiervan wordt als universiteit gebruikt, wat een bijzondere plek om te studeren. We bekeken het van de buitenkant. Daarna gingen we nog naar de top van een toren, waar ooit nog een kerk aan vast had gezeten, van daaruit kan je de hele stad goed overzien. Na nog een kerkje reden we verder naar...

Liepaja, met als eerste doel het bezoeken van Karosta. Een spookstad die ooit door de Russen als oorlogshaven is gebouwd. Destijds was het een enclave, helemaal afgesloten van de stad. Nu is het een district ervan geworden, waarbij weer bewoonde en nog verlaten gebouwen door elkaar heen staan. We reden eerst naar de kathedraal, weer een mooie grote met gouden koepeltjes, inmiddels weer als gebedshuis in gebruik genomen. Daarnaast staat dan gewoon een bewoonde Sovjet flat. We waren een beetje teleurgesteld over het gebrek aan spookstad. Wel was er her en der een verlaten huis. We reden verder naar de kust. Eerst vonden we alleen een pier. Het leek op een deceptie uit te draaien. Maar we hielden nog even vol en reden door naar uitzichtpunt Kurlies 8. Hier vonden we bunkers, verzonken gebouwen in zee, verzakte trappetjes die in het luchtledige leiden, en als je de bunkers inkruipt een uitgestrekte tunnel door aaneengesloten bunkers heen. Her en der wat graffiti en dit alles aan en in een prachtige kustlijn. Een stukje verder met de auto kom je bij de North forts, met een vergelijkbaar tafereel. Echt heel cool om te zien!

Onze volgende stop was de Karosta Prison. Je raadt het al, ooit als gevangenis gebruikt en nu beschikbaar voor rondleidingen. Onze gids was goed ingeleefd in zijn rol. Hij sprak met zware stem en vrij staccato. Ook lastte hij regelmatig pauzes in voor het einde van een zin, waardoor hij vrij lastig te volgen was. Ook deze Let probeerde met een stalen gezicht grapjes in zijn verhaal te verwerken, en als je dan al afgedwaald bent...denk je dat hij een beroerte krijgt als hij in een imitatie ineens heel langzaam gaat praten en schrik je je rot als hij plots een boze generaal imiteert. Hij marcheerde ook met lange benen door het gebouw heen, waardoor we moeite moesten doen om hem bij te houden. Al met al eigenlijk toch wel een leuke ervaring. We reden ter afsluiting van Karosta nog even langs een verlaten manege en checkten toen in bij Hotel Liva in Liepaja stad. We aten nog een hapje bij Teika en wilden nog door de stad wandelen. Maar aangezien het regende besloten we tot een cocktail in de hotelbar. 

 Volgende keer meer over Liepaja zelf en naar het uiterste Westelijke puntje van Letland!