jungle sequel continues en terug naar Thailand voor waterpret!

Deze blog eindigt met een kleine verrassing, de afsluiter is geschreven door een extreem getalenteerde engelstalige reiziger die ik in Bangkok heb ontmoet, maar waag het niet om eerst mijn prachtige verhaal over te slaan want ik weet je te vinden.

Daar gaat ie dan. Het verblijf in een bungalow in de jungle wordt soms vergezeld door kleine ongemakken. Zo voelde Kristel al 2 nachten wat beweging in haar matras, en besloot ed volgende ochtend toch eens een kijkje te nemen en vond een holletje. Wat bleek? Er huisde een muisje in haar matras, maar ach, dat was de dag dat wij vertrokken voor een tweedaagse trekking door de jungle, en wie klaagt er dan over een muisje.

Ik, Lisa, Pepper, Kristel, Brian en Yentl een ander Nederlands meisje uit de accommodatie van Brian gingen samen op pad (Anna was inmiddels gillend naar huis gegaan) met twee gidsen waarvan ons werd verteld dat het enige Engels dat ze konden 'it's okay' was maar mochten we een vraag hebben dan konden we er een foto van maken en later vragen wat het was. Later bleek dat overigens zwaar overdreven te zijn want ze konden ook in het Engels tot 3 tellen en 'you' zeggen dus ze werden zwaar onderschat. We moesten allemaal genoeg water meenemen om zelf te dragen evenals onze hangmat met klamboe. Iedereen had een extra rugzakje mee met allerlei handige zijvakjes om waterflessen in op te bergen en hangmatten aan op te hangen. Ik had bij gebrek aan extra rugzak het bovenste stukje van mijn backpack meegenomen zonder enig zijvakje, waardoor ik met dat tasje op mijn buik liep met 2 grote waterflessen erop gestapeld en de hangmat als een soort schoudertas om me heen. Niet het meest praktisch, wel extra knap dat ik het einde gehaald heb :p.

De trekking was erg mooi en ging door veel wisselende landschappen, na het klimmen door de jungle beland je dan eindelijk op een bergtop waar je door ee soort heideachtig landschap loopt terwijl je de gehele jungle overziet, erg mooi! En dat afgewisseld met een verfrissende douche onder de waterval terwijl de gids zijn netje uitgooit om de lunch te vangen. Een onweerbui op de berrg wwerd opgevangen door met z'n allen onder een zeiltje te zitten, onze gidsen waren werkelijk van alle markten thuis. Na heel wat heldhaftige momentjes (balanceren over een boomstam om het water over te komen) kwam ik met 1 natte schoen aan bij het kampement wat op dat moment slechts uit een soort houten geraamte bestond. Toen brak 1 van mijn minder heldhaftige momentjes aan toen Brian een BLOEDZUIGER van zich aftrok! Ieeehk! Vanaf dat moment vroeg iedereen zich af of ik moest plassen aangzien ik dan weer dan ene dan weer de andere voet van de grond optilde om te voorkomen dat er zich eentje aan mij vergreep, en dan het idee om te plassen alleen al! Straks springt er eentje tegen mijn bil aan! Echter toen Pepper al ongeveer een uur relaxed op blote voeten rondliep kon ik ook weer ontspannen.

En het schouwspel aanschouwen hoe onze gids op de een of andere manier een gat in een boomstam in de fik stak en daarmee een kampvuur van nat hout maakte en de heerlijkste maaltijd voor ons bereidde. Bamboesoep, ziet eruit las een vreem drabje, maar mjam! Heerlijk. Bamboe heeft nog meer uitmuntende functies, zo hadden de gidsen er beker uit gesneden die gevuld werden met rijstwijn. Denk niet aan de walgelijke smakeloze sake! Het heeft meer weg van whiskey en bevat zo'n 30 a 40 procent alcohol om onze gemankeerde spiertjes te doen onspannen. Tevens leidde dit er toe dat de avond eindigde in het gezamenlijk zingen van Engelse, dan wel Nederlandse, dan wel Cambodjaanse liederen alvorens we om een uur of 9 al naar bed gingen aangezien het al een tijd pikdonker was en het als veel later voelde.

De nacht was ook een verhaal apart. Mijn klamboe was zo lek als een mandje, waardoor deze eerder averechts werkte. We hadden onze hangmatten zorgvuldig vlak naast elkaar opgehangen, maar later bleek dat de hangmatten van de gidsen er ook nog tussen moesten onder ons afdakje wat erin resulteerde dat zowel ik als Yentl half bovenop een gids lagen en iedereen heen en weer schommelde als iemand ook maar de geringste beweging maakte. Daarbij kwam nog dat de gids midden in de nacht mijn deken stal. Dit was dus een korte nachtrust voor mij, hetgeen bij mij vaak toe leidt dat ik in een niet te stoppen lachbui beland. Bijvoorbeeld toen ik iedereen wakker maakte omdat mijn hangmat enorm schudde omdat ik sokken aantrok. En toen Lisa vroeg of er niemand wakker was geworden van haar wekker, en ik opmerkte dat ik wel een muziekje had gehoord (niks hilarisch aan). Maar toen Yentl vervolgens vroeg of niemand iets van die van haar ha gehoord, wat niet het geval was, en vervolgens opmerkte dat haar wekker als een soort krekel klonk hahaha nee natuurlijk horen we die niet ze zitten in de fucking jungle!

Dag 2 vertoonde zowel dieptepunten als hoogtepunten. Het dieptepunt was toch echt wel een vrij lang steil pad waar op ongeveer elke vierkante cm een bloedzuiger zijn hoofdje omhoog stak klaar om je te besluipen. Ik had het geluk dat een van de gidsen achter me liep en ze af toe van mn schoen afschoot. Maar toen we uiteindelijk een bloedzuigervrij stuk bereikten waren er toch 3 in mijn schoen beland en was iedereen ze van elkaar aan het af plukken. Het mooie was dan weer dat Kristel plots een slang in een tak zag krioelen en de gids deze zonder twijfel met een tak uit de boom sloeg en doodde voor zijn avondmaal. Ook was het dochtertje van 1 van de gidsen die wel halverwege onze tweede trekking oppikten mijn beste vriendinnetje geworden dus het einde van de trekking hebben we hand in hand huppelend afgelegd!
 

Songkran!

De 10e ontmoette ik Sophie weer in Bangkok. Hele relaxte sfeer in die stad moet ik zeggen, nu al weer zin om terug te gaan. Wel meteen in aanraking gekomen met de scams. Zo kan je korting krijgen op een tuktuk ritje als je 10 minuten zeer ingeinteresseerd in een kledingwinkel rondkijkt en dat soort grapjes. Mijn Cambodja familie was allemaal een andere kant op gegaan, dus ik werd geintroduceerd in Sophie haar Vietnam familie. Allemaal jongens, allemaal Engels, en konden me best aardig bij houden met drinken, dus een prima match. Sophie en ik hadden de meest perfecte bus naar Chiang Mai, we zaten bovenin, helemaal vooraan, top uitzicht, enorme beenruimte, en de stoel kon helemaal naar achter dus dat was prettig aankomen. We kwamen 's avonds aan, en hadden de eerste dag van Songkran gemist, maar hee, nog 2 te gaan. En voor de gelegenheid was er tijdens Songkran elke dag een nightmarket, zo de nodige waterproof tasjes en een wause bril aangeschaft, zodat wij ons de volgende dag in de viering konden mengen.

Sophie's hotel lag vlakbij Thapae gate, waar het feest goed gevierd werd. Hoppa in mn Friese vlag broek, telefoontje en camera in mijn waterdichte tasje en op pad. Ik zette ongeveer 2 stappen de straat op en de eerste confrontatie met een waterpistool volgde! Toen ik Sophies straat inliep werd de eerste emmer water over mijn hoofd gekieperd en voila! Ik was ingewijd. Dit was echt een van de meest fantastische feesten ooit! Iedereen loopt rond met waterpistolen en emmers en niemand wordt ontzien. Velen dragen een emmer aan een koordje rond zodat ze water uit de sloot konden halen voor een refill. Op de straat wordt keiharde muziek gedraaid, er komt schuim uit een machine en tuktuks en auto's met enorme containers met ijswater rijden rond om je te grazen te nemen, hilarisch! De enige plek waar je enigszins veilig bent is de foodmarket, want zelfs zo'n festival mag de gelegenheid om de hele dag te eten niet onderbreken.

Dag 3 zocht ik Hidde en z'n chicky en 2 pokervrienden van hem op. Dat begon met ons 4en in een top positie vlak voor een seven eleven waar we onze guns steeds met ijswater konden vullen (hoofden zijn atijd leuk maar mik op billen en borsten, grtais tip van Hidmans) en eindigde in een MTV feestje bij het winkelcentrum daarr, uiteraard ook met onze waterpistolen. Hidde had een comboyhoed op en ik had ergens een zonneklep opgepikt en onze missie was om de meest chagrijnig kijkende mensen helemaal onder te spuiten. Daarbij kwam mijn persoonlijke overtuiging dat het voor niemand toegestaan was om droog  haar te hebben met Songkran. Dus uiteindelijk had Hidde met waterpistool en vulde ik steeds 2 lege bierkopjes om me stiekempjes tussen de mensen te manouvreren om de droge koppen te bereiken en deze met de inhoud van de kopjes in 1 x zeiknat te maken. Het meest genieten was nog wel de mensen die echt hun best op hun haar hadden gedaan voor het feest, perfect! En niemand kon echt boos worden, want het was immers Songkran, en ik geloof dat er vooral veel mensen moesten lachen om die 2 Nederlandse idioten, en er werd ook aardig terug gevochten!

Je kan begrijpen dat het tijd was voor een retreat na dit inspannende festival en na 1 laatste dagje Chiang Mai vertrok ik met Sophie, Joe, Josh en Emmet naar Pai. Dit wordt voer voor de volgende blog maar Joe en Emmet wilden zich graag al even introduceren met de volgende quote:

 

Joe:"joe and emmet are the best init they is well sick"

Emmet: "the first day i met joe and emmet, my feet were blown so faroff the floor i though i would reach the moon, sadly it turned out joe would letme down on numerous occasions and emmet would allways come and save the day. to put a little picture into your head, emmet is a 6ft 2, really toned muscley guy, with biceps bigger than mount everest. he is so so so so so so so so so so hot and really clever, i want to ask for his hand in marridge but i am to nervous as he is so knee deep in clunje all the time. its a shame. one day i reckon ill taste the sweet taste of his mothers apple pie, he once spoke about. its been an hounor meeting him, add him on facebook at EMMET O'RAHILLY and twitter @emmetorahilly. honestly youll be dead impressed. but dont flirt with him becasue i will stab you in the jugular."

Love from Pai!