Pai en verkenning van Laos

Onderweg van Chiang Mai naar Laos maakten Sophie, Emmet, Joe, Josh (allemaal Engels) en ik een tussenstop in Pai. Pai is een heel rustig stadje in berglandschap met het meest heerlijke streetfood..van burrito's tot en met krokodillenburgers! Daar zaten we in een bungalow parkje te chillen en huurden we mopeds voor iets van 2 euro per dag. Lkr rond gereden naar een waterval en naar de hotsprings. De eerste hotspring ging nog wel, daar waagde ik me wel in. Maar hoe hoger je de berg op liep hoe heter ze werden, een enorm vreemde ervaring, zeker omdat je al in een warme omgeving bent. De andere waagden zich nog wel in 1 hotspring hoger voor de 'lobster experience', daar kom je rood als een kreeftje uit. Maar alleen mijn voetjes vonden het al te heet dus ik heb me daar van weerhouden. Uiteindelijk liep de temperatuur in de poeltjes op tot 80 graden, wat wel weer lollig was, want daar kookten ze eitjes in.

Daarna was het weer mooi geweest met Thailand! Sophie ging wel terug naar Chiang Mai (iets met een jongen van Tinder), maar ik, Emmet, Joe en Josh stapten op de bus om op de grens van Laos de slowboat naar Luang Prabang te pakken. Dat was een ervaring apart. Die slowboat is enorm groot, dus je start met een hele groep vreemdelingen, maar uiteindelijk ben je met elkaar aan het kaarten en wordt het 1 grote gezellige boel. Daarnaast varen er de nodige locals mee, waardoor Josh tot zijn grote schrik uitvond dat zijn buurman op de boot een levende kip was. Zo reisden we een dag over de Mekong en maakten een stop in Pakbeng. Er stond veelbelovend een bord dat verwees naar cafe/nightclub maar die hebben we nooit kunnen vinden, ook bar Utopia bleek een utopie te zijn. Kortom, er was weinig te beleven maar een mooie plaats om een nachtje te verblijven.Daarna nog een dag slowboat om Luang Prabang te bereiken. En ja, die boot is hartstikke leuk, en de omgeving is echt prachtig, maar het is ook veel van hetzelfde dus we vonden het allemaal prima toen we ter plaatse kwamen.

In Laos geldt er een nachtklok, dus om 22:30 's avonds moeten alle bars en clubs sluiten. Elk plaatsje vindt wel een geinige manier om dat te omzeilen. In Luang Prabang komt het erop neer dat alle bars en cafe's weliswaar rond dat tijdstip sluiten, echter om de 1 of andere reden is er wel een bowlingbaan die open mag blijven en waar de alcohol rijkelijk vloeit. Minpuntje is dat de hal enorm hel verlicht is, zodat je iedereen iets te goed ziet, bovendien weet nauwelijks iemand de kegels goed te raken aangezien men recht uit de bar komt, grappig concept is het wel.

Dag 1 zaten we in een bepaald hostel waar ik in de douche een bloedzuiger over de muur zag lopen, dus dag 2 vertrokken we pardoes naar Khamanny Inn, een hostel dat Joost me had aangeraden. Ons welkom daar was aller hartelijkst door een duidelijk dronken Ier, genaamd Mark die ons vertelde dat hij eigenlijk maar een paar dagen wou blijven maar dat het daar te leuk was en hij beste vrienden was geworden met de Ier die daar werkte, David. We waren natuurlijk geheel overtuigd, en het werd nog mooier toen David vertelde dat de dag erna een 6 weken oud puppy naar het hostel zou verhuizen, lieeeef!! Bij Luang Prabang heb je de Kuang Si watervallen en ik moet zeggen dat die alle verwachtingen overtroffen, zo mooi en zo blauw! Inmiddels had een Duits meisje van de slowboat, Johanna zich bij ons aangesloten en bij de watervallen kwamen we ook ongeveer alle anderen van de slowboat tegen, een fenomeen dat zich ook bij de volgende bestemming zou voltrekken. Iedereen van de slowboat volgt ongeveer dezelfde route met als gevolg dat je iedereen continu weer tegenkomt en verhalen zich snel onder iedereen verspreiden. Zo zat de dronken Ier Mark weliswaar op de slowboat voor ons, het duurde maar kort voordat iedereen van onze slowboat wist dat hij van de zijne af was gevallen. Nou moet je je de meest stabiele boot met allemaal stoeltjes voorstellen waar het bijna onmogelijk is om af te vallen. Maar voor dronken Ieren is alles mogelijk.

Joe. Josh en Emmet vertrokken vast naar Vang Vieng, maar David overtuigde mij en Johanna om nog een nachtje te blijven, hoewel vooral de aanwezigheid van Lana, de puppy van 6 weken, het moeilijk maakte om afscheid te nemen, evenals de aanwezigheid van Nina, een Australisch meisje met wie het goed klikte en die ik in juli weer ga zien! Die dag erop vertrokken we dus naar Vang Vieng waar de grootste attractie het 'tuben' is, wat erop neer komt dat je in een rubberband de rivier afdobbert en steeds tussenstops maakt bij de bars onderweg om je vol te zuipen. Vroeger bestond dit traject uit 23 bars, echter toen er binnen enkele maanden 4 australiers stierven heeft men besloten dit aan banden (haha 'aan banden!') te leggen en inmiddels zijn er 4 bars over. Toen Johanna en ik in Vang Vieng aan kwamen, kwamen we de jongens in de meest vrolijke dronken bui ooit tegen. Juist, die waren net wezen tuben, en vonden het zo leuk dat ze de volgende dag weer gingen, net als wij! Dat was wel echt een feestje, omdat iedereen van de slowboat en de watervallen er weer was, was het 1 groot ons kent ons en werd er vrolijk op los gedronken, en gevolleybald en gefrisbeed, erg aanstekelijk!

Vang Vieng heeft nog meer te bieden, namelijk een erg blauwe blue lagoon waar je vanaf boomstammen in kan springen (ja! ik ben van de hoogste gegaan) en daar in de buurt ook een enorme grot waar je in kan klimmen. Helaas had ik met tuben net die ene hersencel weg gedronken die had opgeslagen dat je die grot beter niet op slippers kan verkennen, dus dat werd een groot glibberig avontuur. Maar ja, gelukkig hebben we de foto's nog. Daarna besloot ik pardoes dat het genoeg was met het feesten (was al een week verkouden en kwam maar niet van mijn verkoudheid af, zo vreemd), dus ik kocht een bus ticket voor de slaapbus naar Thakek. Op de bus kwam ik een Israelisch stel tegen die ook die kant op gingen en bij Travellodge hadden geboekt, ik had gelezen dat de meeste mensen van daar vertrokken dus besloot ze te vergezellen. Er was plaats in de dorm dus ik zocht daar een bedje uit en kwam zo bij een tot op heden onbeantwoorde vraag. Waarom stoppen mensen in vredesnaam springveren in matrassen? Het is toch iets om op te liggen? Dat moet dan toch zacht zijn? En als je dan al iets in een enigszins springende beweging doet wil je toch ook het bed niet uit stuiteren? Ik denk dat ik de afdrukken nog in mn lichaam heb staan, maar ik vond daar de volgende dag wel Julie (Frans) die nog een nachtje op Kim (Nederlands) wachten om de loop te doen en ik mocht ze vergezellen.

De loop is een rondreis in de omgeving van Thakek die per motor wordt afgelegd en onder andere langs Konglor Cave leidt (men zei de grootste grot van Azie, recentelijk is bekend geworden dat zich een grotere grot in Vietnam bevindt, maar aangezien Laos in alles achterloopt geldt dit gewoon nog even als de grootste grot). We deden de loop in 3 dagen. Voor iedereen die hem nog wil doen, zou ik toch 4 dagen aanraden omdat we toch wel veel aan het haasten waren en dingen die onderweg te zien waren hebben moeten overslaan. Maar het motorrijden zelf was al fantastisch! De omgeving is zo ongelooflijk mooi! Overal de meest prachtige bergen. Ook heel wat uitdagingen aangezien de andere weggebruikers onder andere uit hangbuikzwijntjes, geiten, koeien, kippen, eenden en zelfs een kronkelende slang bestaan. Even gegniffeld toen we het dorpje Tha Bak passeerden en net na de schemering het guesthouse bereikt. Daar ontmoetten we Dries (Belg) en J-C (Fillipino) die ons de volgende dag kwamen vergezellen. We waren gewaarschuwd dat de weg vanaf daar een stuk slecht zou zijn. Het begon met een stuk met veel losse steentjes, met 20 km per uur goed te doen. Daarna was het weliswaar ongeplaveid maar een soort modderig crossterrein waar we prima grip hadden! Dit was te leuk! Dries en ik scheurden hier vol gas zigzaggend overheen, ik zweer het je Zwarte Cross maak je klaar voor Charface!

Dag 3 dan eindelijk Kong Lor Cave. Reuze spannend, je gaat met een bootje een pikdonkere grote grot in met hoofdlampen op. De Lonely Planet had ons vuistgrote spinnen beloofd, die hebben we helaas niet gezien. Wel even familie vleermuis gedag gezegd. Als je er aan de andere kant weer uitvaart kom je weer in een prachtig berglandschap, en dan vaar je met een iets andere weg door stroomversnellingen weer terug. Ons was verteld dat het laatste stuk weg nogal saai was en daarom gevaarlijker. Viel erg mee, het was niet erg druk met verkeer, wel inderdaad een lange rechte weg. Hierdoor konden we echter lekker hard en omdat we hard gingen kon niets me ervan weerhouden om uit volle borst 'country road, take me hoooome!' te zingen om het op te leuken, want voordat men iets kon horen was ik alweer voorbij. Dit was leuk tot de schemering begon in te vallen en er allerlei insecten mijn mond invlogen en ik slechts nog luid kon neurien, gelukkig hadden we toen snel travellodge weer bereikt.

Ik had nog maar een paar dagen in Laos omdat mijn malariapillen beginnen op te raken, dus ik heb op 10 mei een vlucht naar Hanoi geboekt. Dit was het goedkoopst vanaf Luang Prabang dus ik reis weer die kant op. Op het moment maak ik een tussenstop in Vientiane, de hoofdstad. Men vertelde mij dat dit erg saai was maar kon wel een rustdag gebruiken en het werd uiteindelijk allerspannendst want ik ben naar een slecht Engels sprekende buitenlandse kapper gegaan! :O trillende handjes maar het resultaat mag er gelukkig wezen. Morgen nog een dagje Vang Vieng, dan nog even met de puppy knuffelen en daarna op naar Vietnam!

Ga trouwens foto's toevoegen! Ook bij de andere reisverslagen!