Voldemort, Happy Water en Dark Cave..

Hoooi allemaal! Jippie ik leef nog! Sterker nog, voel me levendiger dan ooit :).
Noem me een flashpacker, maar in plaats van een 30 urende busrit besloot ik een 30 minuten durende vlucht van Luang Prabang naar Hanoi te nemen.

Op het vliegveld kwam ik Laura tegen die in hetzelfde hostel had geboekt, Hanoi Backpackers the original. Volgens hun website was het zeer eenvoudig het hostel te vinden. We eindigden met zijn tweeen plus backpack op schoot in een inieminie fietstaxi, maar hee, we waren er!
Eerste nacht vrij rustig aan gedaan, de eerste indruk van het hostel was sociaal, maar wel redelijk rustig. Die indruk werd de volgende dag al geheel teniet gedaan. Ik wilde naar buiten lopen en daar zat Adam, een langharige gast minstens eind 30, volledig lazarus voor de deur met iedereen te babbelen en biertjes te drinken. Blijkbaar was het de avond ervoor Harry Potter night, en hij was Voldemort, en voor al jullie Harry Potter kenners, Voldemort heeft toch aardig sterke krachten dus hij was de hele nacht door gegaan. Adam bleek daar al 2 jaar te werken, de sfeer van dag 2 zette aardig de toon voor hoe het de rest van mijn 2 (!) weken in Hanoi is vergaan.

De volgende dag besloot ik mee te gaan met de castaway tour naar Halong Bay, een 3daagse toer met 1 nachtje op de boot en 1 nachtje op een prive eiland. De 2e dag daar zou mijn verjaardag zijn, perfecte manier om mijn 24ste te vieren. Op het nippertje de bus om half 8 de volgende dag gehaald, iedereen kreeg sombrero's op en daar gingen we met een groep van 19 meiden en 6 jongens. Onze tourguide was Alex, een bebaard dik Engels mannetje die al snel de toon zette zodra we de boot op stapten. Als je niet drinkt met je linkerhand kan iemand 'bufffalo!' roepen en dan moet je je drankje leeg drinken, ook waren de woorden 'ten' en 'mine' verboden. Mocht je deze wel zeggen was je verplicht 10 push ups te doen. Nou, de regels waren gesteld, dus dat we waren allemaal goed geordend. De boot was erg mooi moet ik zeggen! We hadden kamers per 2 of 3 met allemaal een eigen badkamer, het eten was heeeerlijk en we werden erg goed bediend door 'mama' die de boot runde en de drankjes verzorgde. Die dag op de boot was meteen al ontzettend mooi, Halong Bay is echt een plek waar je eens in je leven geweest moet zijn. Nog door wat grotten gekajakt, van de boot gesprongen en om 12 uur 's nachts geproost op mijn verjaardag en die van Natalie die toevallig ook jarig was!

En dan word je wakker met de opgaande zon in de meest prachtige omgeving op weg naar je prive eiland...wat een verjaardag. Na een zeer speciaal verjaardagsontbijt gaven we mama een afscheidsknuffel en stapten op een kleiner bootje naar Castaway Island. Rhys, een grote Australier was daar de vrolijke eilandbaas. Die dag kon je rockclimbing doen, maar dat zag er aardig lastig uit en dat leek me nogal een inspanning zo op mijn verjaardag. Maar goed dat ik er vanaf heb gezien want een ander meisje kwam op een verkeerde manier tegen de rotsen aan en had haar schouder uit de kom, aiii! Wel mee gedaan aan highspeed tubing! Dan lig je met zijn vieren op een soort grote opgeblazen rondo en ga je keihard achter een speedboat aan, de rondjes maakt in verwoede pogingen om iedereen eraf te laten vallen. Ik viel natuurlijk niet gezien mijn ongekende krachten, maar toen ik er half af hing en mijn bikinibroekje minder ongekende krachten had besloot ik toch maar los te laten. Top verjaardag gehad op ons eigen eiland! De derde dag moesten we helaas terug.

Echter, toen Swifty, ook een tourguide en medewerker van het hostel hoorde dat het de dag ervoor mijn verjaardag was geweest kreeg ik meteen mijn volgende gratis verjaardagsdrankjes aangeboden en zette het feest zich voort op de rooftop en barcrawl. Het hostel was zo gezellig en de mensen die er werkten zo leuk dat ik voor ik het wist een paar dagen verder was en ik besloot naar Sapa te gaan. In het hostel kwam Sanne de Waard binnen wandelen, en ik herkende haar van foto's van facebook. We kenden elkaar eigenlijk niet, maar hebben veel dezelfde vrienden en besloten samen naar Sapa te gaan. Je kan overal trekkings en 'homestays' boeken, maar ik had een nummer gekregen van een Amerikaanse dude die een lokaal vrouwtje in Sapa was tegen gekomen voor een echte trekking en homestay. We ontmoetten haar bij de kerk en gingen met haar op pad! We zijn echt de bergen in getrokken, die van de boekingskantoren gaan alleen langs de rivier, dus dat was aardig klimmen, maar zo ontzettend mooi! We hebben mensen rijst zien plukken. Allerlei wildlife onderweg tegen gekomen en uiteindelijk kwamen we bij haar dorpje.

Met recht een homestay! We hebben gedoucht en ons haar gewassen in de waterval. Alles was echt super primitief. Er woonden wel 1000 mensen! Maar er lopen bijvoorbeeld zwijntjes rond, en als je dan vraagt van wie die is, is het 'oh, someone's pig'. De wc was letterlijk een gat in de grond, de krukjes inieminie, zo ongeveer op enkelhoogte. Maar onze guide was super lief en een tikje ondeugend aangezien ze ons maar shotjes 'happy water' (rijstwijn uit een waterfles) bleef geven. Er vonden ook nogal grappige taferelen voor de deur van het huis plaats. Een jongetje van een jaar of 8 dat blijkbaar een baby buffalo moest vervoeren en deze maar niet vooruit kreeg en er uiteindelijk met zijn volle gewicht tegenaan stond te duwen. De tweede dag weer veel moois gezien en daarna weer op de nachtbus terug naar Hanoi.

Op de 1 of andere manier kreeg die het voor elkaar om 8 uur te laat aan te komen, dus ik had zeker nog een rustdagje (of 2, of 3) in het hostel nodig. Echter, toen steeds meer mensen vroegen of ik daar werkten aangezien ik de happy hours aan het uitleggen was, de bar crawls leidde als de tour guides foetsie waren en ik de fotograaf van de nacht voor de jungle party was, besloot ik met pijn in mijn hart dat het toch echt tijd werd om iedereen gedag te zeggen. Nog 1 laatste gezellige nacht en hop op de bus naar Dong Hoi, het dorpje dat naar het Phong Nha national park leidt. Daar een dagje rond gewandeld, want de volgende dag zou Rosie, ook uit het hostel deze kant op komen. Dus gister samen met haar en een ander Engels meisje lekker op motorbikies door de omgeving gereden achter een gids van het hostel aan die een dag vrij had en ons wel de relaxte plekjes wilden laten zien. Vandaag het national park ingegaan! Paradise cave is de grootste droge grot die er is, en die was dan ook echt eindeloos groot en mooi. Verder had ik de tip gekregen om naar Dark Cave te gaan, daarbinnen zou een verrassing zijn maar niemand wilde verklappen wat. Mocht je nog gaan STOP NU MET LEZEN! Rustigjes kajakten we met een groep van 6 richting de grot. Daarna gingen uitgerust met helmpjes en hoofdlampen met een gids de grot in. Dat was aardig modderig in het begin. en kwam uiteindelijk tot aan mijn dijbenen, dus de rest was bijna kopje onder. En aan het einde waren er 2 modderglijbanen waarvan de laatste in een modderbad eindigde, dat werd eem hoop geklier en modder in alle kieren OKEE LEES MAAR VERDER. Morgen ga ik door naar Hue met 2 gasten die ik hier heb ontmoet, maar er is ook een hele groep van Hanoi Backpackers die een toer die kant op hadden geboekt, die we gister onverwachts hier weer tegen kwamen en daar een dagje verbleven.

Ook kwam er zojuist wederom iemand het hostel binnen wandelen die me herkende van Hanoi (the girl that always laughs) heb nogal naam gemaakt geloof ik. Dus ook al was het lastig daar gedag te zeggen, dit belooft ook weer een gezellige boel te worden. Bovendien ga ik van Hue naar Hoi An de Hai Van pass rijden, 1 van de mooiste ter wereld, happy days!

Even ter afsluiting, love my life!!! En oh ja..foto's komen later, promise.