Kleurrijk Cuba, 1e stops: Havana en Viñales

Hallo dan! Eindelijk een computer met internet gevonden! Was even bang dat ik m´n blogs in Nederland moest schrijven, maar ik ben hier toch iets meer in de juiste stemming. Dus..terug naar het begin op Schiphol! Het voelt al als veel langer dan een week geleden (oké het is ook een week en 2 dagen maar goed). Ik werd uitgezwaaid door m´n ouders en Angela en ging netjes op tijd door de douane, Eenmaal er doorheen uiteraard nog even een luchtje opgedaan bij de drogist. Dat werd Bronze Goddess van Estee Lauder om alvast in de stemming te komen (nee, deze blog wordt niet gesponsord) (Estee Lauder mocht je meelezen, ik sta hier wel voor open ;))!. Eenmaal bij de gate bleek mijn vliegtuig een half uur vertraging te hebben. Best veel als je bedenkt dat ik maar een uur overstaptijd had op Parijs. Gelukkig bleek dat vliegtuig ook vertraagd te zijn (een voorbode voor het tempo van alles op Cuba) en haalde ik m´n overstap uiteindelijk makkelijk. Het voordeel van vliegen met Airfrance is, dat je bij je vliegtuigmaaltijd een Franse wijn uit 2015 krijgt. Het nadeel is dat het systeem om films te kijken belabberd werkte, gelukkig wat geslapen.

Voor de 1e 2 nachtjes had ik een hostel geboekt dat op z´n site adverteerde ´gay friendly´ te zijn, nou dat kon alleen maar heel gezellig worden toch? Ik had via hen ook een pick up van het vliegveld geregeld, dus er stond keurig een oude Amerikaanse auto op me te wachten (geen idee wat het merk was, maar de kleur was geel! Je bent een vrouw of je bent het niet he). Ik kwam rond 21:30 in het hostel, daar nog gebabbeld met wat andere mensen die daar verbleven en vervolgens vroeg naar bed gegaan. De volgende ochtend wachtte een ontbijt van vers fruit en oud brood op me. Tijdens het ontbijt babbelde ik met Guillermo uit de VS(hij ontkende dat hij de hit Toppertje en een Breezer ananas had geschreven, heel raar, Tropical Danny was ook nergens te bekennen, wat daar gebeurd is..) en met 2 meisjes uit de VS, beide in Iran geboren. Op Cuba kom je aan Wifi door op straat een kaartje te kopen en dan op een pleintje in te loggen met de code die daarop staat, Aangezien internet een 1e levensbehoefte is, gingen we dat eerst maar eens doen met z´n drieen. Er stonden niet meer dan 8 mensen in de rij voor de kaartjes, maar het duurde toch een uur voordat we aan de beurt waren, bijna knap gewoon! En uiteraard hadden ze geen gepast wisselgeld voor me, trucjes..

Daarna de stad verkennen! Havana is prachtig, net als op de foto´s, alles heeft veel kleuren, de oude Amerikaanse auto´s, alle huizen en de veel te strakke leggings die de Cubanen graag dragen. Ik ging op stap met Guillermo, een bijkomend voordeel was dat hij vloeiend Spaans spreekt, het Engels van de bevolking is over het algemeen ver te zoeken. We zijn naar het Museo de la Revolucion gewandeld, daar heb ik m´n kennis van de geschiedenis even bijgespijkerd. Ik weet niet of het helemaal accuraat is, want we begonnen per ongeluk achteraan de expositie. Daarbij komt dat het in mijn ogen ook propaganda is. De ´heldendaden´ van Che, Jose Marti, Fidel en hun makkers wordt enorm aangedikt. De verschrikkingen van de tijd van Batiste worden breed uitgemeten, maar er wordt niet aangegeven hoe het huidige bewind dit heeft opgelost. Desalniettemin interessant! Daarna voor de lunch maar gelijk een Cubaanse specialiteit gegeten: ropa vieja, wat bij mijn weten oude kleren betekent, maar daar zeker niet naar smaakt. Het zijn een soort gekruide sliertjes biefstuk, erg lekker! Vervolgens over de boulevard gewandeld, dat is niet zo´n heel strak plan midden op de dag, ik moest me beheersen om niet met kleren en al het water in te duiken. De temperatuur klimt ´s middags tot boven de 30 graden en er was geen schaduw te bekennen. Daarna met een taxi naar het fort gereden en vervolgens door naar Plaza de la Revolucion waar Fidel zijn urenlange speeches hield. Toch bijzonder om op zo´n historische plek te staan. ´s Avonds sloten de Iraanse meisjes, een Duits meisje en 2 vrouwen uit Canada aan voor het diner. Zeer typisch, de helft van de kaart was niet beschikbaar en het eten was weinig verfijnd. Maar...ze hadden wel mojito´s voor 2,50! Het is maar waar je je prioriteiten legt. Daarna nog een klein drankje bij Café Paris, waar ze dan wel weer Spaanse live muziek speelden (al verward door alle nationaliteiten?) en daarna weer richting het hostel. Inmiddels werd ook duidelijk waarom het hostel adverteerde gay friendly te zijn. Het feit dat de eigenaar een klein aangekleed hondje had en een gouden telefoon hoesje deed wel een belletje rinkelen. Ook een blijde verrassing, 1 van de wc´s had een bumgun! Te herkennen voor de Azie gangers onder de lezers, helaas tot nu toe niet bij een andere wc gezien.

De volgende dag vergezelde een Duits meisje, Juli mij en Guillermo, we hebben een halve dag verspild door enorm om te lopen naar de bank en tevergeefs te proberen bustickets te kopen bij een travel agency. Daarna de rest van de dag ook niet heel nuttig gebruikt door naar een museum met kunst te gaan. De Cubanen hebben weinig te besteden, dus het zat er op zich wel in dat de internationale kunst die zij kunnen kopen niet van hoge kwaliteit is. Wat wel grappig was, is dat er heel veel schilderijen uit Haarlem hingen! Geen idee hoe die daar terecht zijn gekomen. Ze hingen wel in de Duitse sectie, maar dat mag de pret niet drukken natuurlijk. We hadden nog geen foto in een Amerikaanse auto, dus dat moest nog even gebeuren op onze laatste dag in Havana. Voor het avondeten kwamen we weer met de hele groep samen, de mojito´s waren hier 1,85! Zeer geslaagd dus ;). Ik was haast vergeten dat Maria (een vrouw uit Canada, geboren in de Filipijnen) begin van de dag ook met ons mee ging. We hadden al zo´n 10 keer op haar gewacht omdat ze steeds bezig was om overal foto´s van te maken, selfies erbij, de hele mikmak en na een paar uur zijn we haar uiteindelijk kwijt geraakt. Ze bleek ´s middags de Iraanse meisjes nog tegen te zijn gekomen en ze zou ze rond vijf a half zes weer ontmoeten in het hostel, maar ook dat was niet gelukt. Ik had inmiddels het plan opgevat op de dag erop naar Viñales te gaan. In 1e instantie zouden Juli, Guillermo en Maria meegaan, maar Juli en Guillermo besloten wegens tijdgebrek direct naar Trinidad te gaan en Maria was foetsie. Dat betekende dat ik alleen over was zonder busticket. Na nog een klein dansje troffen we Maria aan in het hostel, ze was ergens op een bankje in slaap gevallen. Ze was er wel in geslaagd om voor de volgende ochtend 11 uur een busticket te bemachtigen, dus ik besloot op goed geluk de volgende dag naar het busstation te gaan in de hoop hier ook in te slagen.

Afscheid van de anderen en op naar de volgende stad! Het busstation was een heerlijke chaos. Ik ving zoiets op dat er misschien nog wat laatste kaartjes waren voor de bus van half 12 en werd ergens op een bankje gezet om daarop te wachten. Ondertussen kon ik bestuderen hoe alles in zijn werk ging in een communistisch land. Een totaal gebrek aan efficientie! Ook hebben mensen volgens mij gewoon niet zoveel te doen en kent iedereen elkaar. Dus terwijl iemand probeert om een ticket te kopen, krijgt de verkoopster bezoek van meerdere mensen. Zo kwam iemand een hele grote tube tandpasta brengen en kwam iemand anders met een vruchtensapje, de verkoopster is dan volledig afgeleid en heeft geen idee meer waar ze mee bezig is, wat de boel nogal vertraagt. Verder liep er een meisje rond met de coolste slippers ooit! Er zaten lichtjes in als ze rond stampte, ik had dat wel eerder in schoenen gezien, maar nog niet in slippers, ik wil ze ook hebben! Uiteindelijk nog even gebabbeld met een meisje uit Hongkong dat die Maastricht bleek te hebben gestudeerd, die ging helaas een andere kant op. Nog een uurtje later kwamen er 2 Noorse meisjes naast me zitten. Ik zag al op hun ticket dat ze ook naar Viñales gingen, maar vroeg toch quasi nonchalant waar ze heen gingen. In Viñales kan je tabakplantages en bergen bezichtigen en dit kan te paard! We babbelden wat en zij bleken daar ook wel oor naar te hebben, dus we spraken af in elk geval de toer samen te doen. De bus kwam uiteindelijk ruim een uur later dan gepland. Maar vooruit, ik had veel beenruimte en de airco deed ook z´n werking. Er was nog een tussenstop voor een broodje, waarbij ik bijna de bus miste, maar uiteindelijk belandden we veilig en wel op plaats van bestemming. Ik had geen kamer geboekt, want een Frans meisje had verteld dat je gewoon bij mensen aan kan kloppen om om een kamer te vragen en dat er voldoende zijn. Ik ging die ochtend dus letterlijk zonder transport en slaapplek de deur uit, maar bij de bus stonden de locals al te wachten om hun kamers aan te bieden. De Noorse meisjes wilden wel een kamer met me delen, dat scheelt ons allemaal ook in de kosten, dus we liepen mee met een vrouw die 3 bedden had. We besloten eerst even te kijken in het huisje. Het was een schattig huisje, wel op 3 hoog met 3 bedhes, een badkamer en een koelkast vol met eieren, Ik heb nog nooit zoveel eieren bij elkaar gezien! Dat beloofde wat voor het ontbijt..De ouders van de dame woonden daar, dus we sliepen gezellig bij opa en oma. Het zag er allemaal prima uit, dus we besloten het maar te doen! We hebben die vrouw uiteindelijk alles laten regelen, de paardrijrit de volgende dag, fietsen voor ´s middags en een taxi naar Cienfuegos voor 2 dagen later.

Die eerste dag hebben we een beetje door het stadje gewandeld en natuurlijk een mojito gedronken, we moesten even testen of ze dat daar ook wel konden. ´s Avonds werden we door opa naar een restaurant gebracht dat zij aanraadden. Dat viel niks tegen! Het begon met zoete aardappelchips, gevolgd door soep, kip van de barbecue, bonen, en 2 soorten rijst. Ondertussen liepen de kleinkinderen van de gebraden kip piepend tussen de tafels door en hadden we uitzicht op een veld met een varken dat ook duidelijk klaar was voor de bbq, en baby geitjes die vrolijk rond sprongen, daarachter zicht op de bergen, je kan het slechter treffen! De rode wijn is overigens ook zeer goed te doen. Waar je die in Azie direct weer wilde uitspugen, kan je hier rustig een flesje bestellen. We gingen vroeg naar bed want er stond ons een lange dag te wachten. Voordat we gingen paardrijden kregen we een toer over een sigaren farm, hartstikke leerzaam! Alles wordt met de hand gedaan, de tabaksbladeren weken in een badje met honing en limoen en er wordt onderscheid gemaakt in welke bladeren ze voor de sigaar gebruiken. De Montecristo 4, wordt bijv. met 4 speciale bladeren gevouwen. Er werd live ook nog even een sigaar gerold, die we uiteraard mochten proberen. Normaal ben ik niet van de sigaren, maar deze kwam net van het land, dus moest geprobeerd worden! Voordat de fik erin ging werd het gedeelte dat in je mond gaat in de honing gedoopt. Voorzichtig nam ik een trekje, nou...hartstikke lekker dus! Zoet gewoon en helemaal niet zwaar, gelijk maar een setje aangeschaft. Wat ook wel interessant is, in de stam van het blad zit zo ongeveer alle nicotine, in de farm halen ze die er helemaal uit, maar in de fabriek stoppen ze er wel een gedeelte in, zodat de sigaren verslavend zijn. Daarna te paard! Mijne heette Lucero en was een echte beauty. Erg spannend was het niet, aangezien ze rustig lopen en zelf de weg weten, de gids noemde hem dan ook een semi automatic. Onderweg maakten we een paar stops waar we onder andere koffie (blegh) en honing konden proeven en uiteraard kopen. Ook stopten we bij een grot waarvan de entree dan weer 2 cuc was, gewoon alles gedaan! Voor de grot zagen we een kleine kolibrie, heel bijzonder, die had ik nog nooit in het echt gezien! ´s Middags zijn we een stukje gaan fietsen, was best pittig in de zon door de bergen met weerbarstige versnellingen, maar we bereikten onze bestemming! Ziplines door bergen. We gokten zo´n beetje dat het een zipline zou zijn, want de vrouw van het huisje noemde het ´fox jump´of ´fucks jump´ je weet het maar niet. Gelukkig werden we niet teleurgesteld. Samen met een Belgisch gezinnetje gingen we van 4 kabelbanen over 35 meter hoogte tussen de bergen. Bij de laatste 3 moest jezelf remmen met een soort handschoen, hartstikke spannend, maar allemaal overleefd. Een goed bestede dag! Er vlogen daar ook veel gieren rond. In de lucht met hun vleugels gespreid zagen die er best indrukwekkend uit, maar zittend op een grond lijkt het meer op een soort lelijke kalkoen. De dag erop ging ik naar Cienfuegos, maar dat zal ik voor een volgende blog bewaren, het is al zo´n lap tekst en ben ook alweer 1,5 uur verder. 

Nog wat algemene beschouwingen over Cuba om mee af te sluiten. Ik weet niet zo goed of ik me hier nu heel mooi of een hond moet voelen. Mannen maken kusgeluidjes naar je en sissen of roepen ´beautiful´ als je langsloopt. Ook bieden ze bijv. een taxi of een drankje aan (om te verkopen) en als je dan no gracias zegt, vragen ze of je dan misschien een boyfriend wil. De mensen zijn zeer kleurrijk gekleed en het liefst zit de kleding mega strak, wat niet altijd bij hun figuur past. Er wordt overal op straat muziek gemaakt en er ontstaat ´s avonds soms spontaan een dans. Ik heb nog geen supermarkt gezien. Er zijn af en toe wel kleine winkeltjes, maar het is dan afwachten wat je er kan kopen. Meestal niet meer dan zeep, wc papier en rum. Zo zie je toch de invloeden van het communisme. Ik ga er nu maar een eind aan breien, ik heb nog meer te doen! Hopelijk vind ik in de komende weken weer een computer met internet zodat ik jullie weer bij kan praten! Adios en besos uit zonnig Cuba!