Koeientong & sterke verhalen in schilderachtig Jerico en sfeer proeven in Santa Marta

Ik had Jerico gekozen als mijn volgende bestemming. Het was me op Facebook aangeraden als schattig, niet-toeristisch dorpje. Jardin, even verderop, schijnt ook mooi te zijn. Maar had al van veel mensen gehoord dat ze erheen gingen, dus dit leek me een uniekere bestemming. In Medellin ging ik op goed geluk naar het Zuidelijke busstation. Daar bleek ik binnen 5 minuten op de bus te kunnen stappen, mazzeltje. De busreis is supermooi, slingerend door de bergen met heel veel groen. Prachtige uitzichten. Her en der stappen er mensen in en uit. Ook 2 keer een verkoper die met koekjes en luide stem het gangpad opliep. Tot ergernis overigens van de vrouw die kaartjes kwam checken en zich helemaal niet meer verstaanbaar kon maken. Zo kwam het dat dit traject in plaats van 2 - 2,5 rustig 4 uur duurde. Ik kwam nog mooi voor het donker aan bij Porcerito Hostel. Een heel leuk plekje, pal naast een knalroze kerk. Het dorpje zelf is ook prachtig! De huisjes zijn in mooie, verschillende kleuren geschilderd en heel goed onderhouden. De bevolking is wel vergrijsd, maar regelmatig een omaatje op een balkonnetje of een opa met cowboyhoed op de hoek van de straat ziet er erg gezellig uit. Ik verbleef in het Porcerito Hostel. Een super gezellig plekje, waar ik de deuk in het matras maar op de koop toe nam. Op een heuvel boven het dorp heb je een mini Christo Redentor. Mij werd getipt die te beklimmen voor de zonsondergang. Inderdaad mooie roze kleuren in de bergen! Daarna gezellig gekletst met welbereisde mensen in het hostel. Sterke verhalen met Australier Rob en Brit George. Ze vertelden over de winkel van John en Umberto in het dorp. John is een sjacheraar, die onder andere bier verkoopt. Umberto heeft een verzameling foto's, op print, met allerlei Westerse vrouwen. 

De dag erop beklom ik met Duitser Daniel de berg naar Las Nubes (=  de wolken). We waren net het hostel uit richting de berg toen Daniel terug moest omdat hij zijn telefoon was vergeten (en hij had een handige wandel app). Ik sta even te wachten en prompt komt er een oud mannetje op me af met meer gaten dan tanden in zijn gebit. Hij geeft me een hand om zich voor te stellen en heeft daarna de hele tijd mijn hand vastgehouden terwijl we aan het praten waren. Geen idee waarover we hebben gekletst overigens, ik kon hem niet zo goed verstaan, dus gaf ik hem maar op goed geluk antwoord van dingen die me interessant voor hem leken. Daniel kwam terug en op weg naar de berg kwamen we de winkel van John tegen. Het was nog wat vroeg voor bier, maar we kregen wel vast de foto's van Umberto met de vrouwen te zien. De klim omhoog is best steil. En je zit al wat hoger, dus had wel last van de ijle lucht. Maar goed, we deden lekker rustig aan en je wordt echt al snel beloond met een mooi uitzicht. Je ziet het hele dorpje en de 2 kerken al snel van boven. Onderweg loop je al snel in een jungle achtig gebied, met planten met supergrote bladeren. Het uitzicht helemaal bovenop is ook echt de moeite, je ziet allerlei bergtoppen, waarvan 1 heel puntige. En je zit zo'n beetje op de wolkgrens, dus die komen snel voorbij waaien. Daarna in het dorpje koeientong gegeten als lunch, lekker hoor, in Creoolse saus. Na een korte pauze in het hostel heb ik nog lekker door het dorpje gedwaald, wat mooie foto's geschoten. In de avond was er een event in het dorp. Iets met een volle maan en kerst. Het hele dorp liep uit, er was een orkestje, de kerstversieringen werden van hun plastic ontdaan en de nep kerstboom werd ontstoken, helemaal gezellig. We namen een biertje van John mee. Ook at ik een gefrituurde aardappelbal met vlees, klinkt niet lekker, maar is het wel! In de avond nog wat sterke verhalen met Rob en George voor het slapengaan. Al met al vond ik Jerico echt superleuk! Ontzettend mooi dorpje, lieve mensen, weinig toeristen, mooi gelegen, echt een hoogtepunt!

De dag erop stond in het teken van reizen. Ik had m'n zinnen gezet op een trekking in de buurt van Santa Marta. Dus moest ik daar zien te geraken. Ik pakte de bus van 09.00 naar Medellin, had een vlucht geboekt om 16.30, maar werd ineens omgeboekt naar een eerdere. Na een overstap in Bogota landde ik zo einde avond in Santa Marta. Zo, het is warm hier. Ik was steeds in de bergen geweest, maar hier aan de Caribische kust is het warm en vochtig. Ik had een gezellige taxichauffeur, hij wees me op alle interessante plaatsen onderweg. Wel allemaal echt een flink stuk buiten de stad. Ik had het Masaya hostel geboekt. Wederom een schot in de roos met  zwembaden en een keuken die nog open was. De dag erop zou ik een half dagje Santa Marta hebben, voordat ik een lokale bus moest pakken richting het hostel van waaruit de trekking werd geregeld. Ik trof 2 Nederlanders in m'n dorm aan, die me aanraadden een zwembad dagje te houden. In Santa Marta was immers niks te doen. Ik las er nog eens wat blogs op na. Zelfs de blog die in de inleiding claimde dat je Santa Marta echt niet mag overslaan, gaf allerlei tips voor activiteiten buiten de stad. Ik zou de dag erna wel zien..

Ik ging de volgende ochtend toch maar even naar buiten, in eerste instantie om te ontbijten. En ik vond het toch wel interessant! Ik deed daarna nog een rondje met mijn camera. Het is een vrij rauwe stad met aardig wat vage figuren, maar toch wel veilig. Kon makkelijk met m'n camera om m'n nek rondlopen. Er zijn veel hosselaars, allerlei kraampjes, mensen die dingen verkopen. Prachtig geverfde gebouwen naast bouwwerken die totaal niet zijn bijgehouden. Dan weer zeelucht, dan ineens afval en een pislucht haha. Ik vond het wel een belevenis. Misschien niet voor meerdere dagen, maar wel om sfeer te proeven. Rond het midden van de dag begon ik ongeveer te smelten van de hitte, terwijl de locals met lange broeken en kerstmutsen rondlopen. Ik wachtte even in het hostel tot de ergste hitte voorbij was en ging toen bepakt en bezakt naar een lokale bus. Daar stap je op bij de markt, ergens halverwege halen ze dan eens wat geld op (nog geen 2 euro) en iedereen kan de bus overal langs de kant van de weg laten stoppen. Het lukte me om op de juiste plek te stoppen om richting het hostel van m'n trekking te wandelen. 3 dagen zonder internet bijzondere ontmoetingen en spannend transport, daarover volgende keer meer!