Van de reggaeton naar de reggae en van de sigaren naar de joints: Jamaica!

Bij m'n tussenstop in Miami, op de gratis Wifi (halleluja!) kwamen er ineens weer allerlei apps tot leven waarvan ik het bestaan vergeten was. Blijkbaar worden nu.nl en snapchat geblokkeerd op Cuba, waardoor ik ineens allerlei nieuwsmeldingen ontving en een hele rij foto's, met voornamelijk gekke gezichten van Angela en Camilla binnenkreeg :p. Na nog een kleine 2 uur vliegen over intens blauwe wateren had ik Montego Bay, Jamaica bereikt. Ik deed samen met de taxichauffeur nog een poging om een visum voor Cuba op het vliegveld te bemachtigen, maar tevergeefs. Op aanraden van 2 Noorse meisjes had ik een nachtje geboekt bij het hostel Mobay Kotch. Een gezellig hostel, met het huis van de eigenaren er tegenover en een grote keuken waarvan je gebruik kan maken. Bovendien hadden ze een hond! Een speelse rottweiler van een jaartje oud, extra entertainment. Ik kwam daar een Nederlands meisje tegen, dat even een rondje met me liep. Omdat het zondag was, was er helaas geen streetfood. Achteraf bezien was dat niet zo erg, aangezien het streetfood vooral uit kip van de barbecue bleek te bestaan en ik dat de 6 volgende dagen al zou gaan eten. En er was iets anders hemels: SUPERMARKTEN!!! :D Na Cuba met lege schappen, of enkel rum, pasta en tomatensaus, barstte het hier gewoon van de supermarkten met rijkelijk gevulde schappen! Ik vind supermarkten in het buitenland altijd al een feestje, maar na Cuba was het een extra treat. Je had 1 grote supermarkt en om de een of andere reden zijn er ook allemaal Chinezen die kleinere supermarktjes hebben, een beetje zoals de Chinezen bij ons snackbars runnen. Ik ging helemaal los en kocht avondeten, bier, chips en koekjes! Die tussendoortjes had ik ook al 3 weken niet gehad. Terug bij het hostel mailde (Wifi! Jiehaaa!) ik de Cubaanse ambassade in Kingston of ik daar niet een visum voor Cuba kon regelen. Na het koken en nog een biertje met dat meisje ben ik maar eens slaap gaan inhalen, die 1 uur van de nacht ervoor was toch wat mager.

Ik werd fris en fruitig wakker en waagde maar eens een belletje naar de ambassade. Als ik daar namelijk een visum moest halen, moest ik wellicht 2  dagen in Kingston verblijven en gezien mijn reistijd van slechts een week zou dat een grote invloed op mijn mogelijkheden hebben. Ze vertelden me dat ik het via m'n vliegtuigmaatschappij moest regelen. Nee hoor, dat gaat niet zomaar 1, 2, 3! Toen ik 's ochtends naar buiten liep en het 1e wat ik zag de hosteleigenaar was die een joint aan het draaien was, wist ik zeker dat ik op Jamaica zat. Vanwege mijn geringe tijd op het eiland pakte ik diezelfde ochtend de lokale bus gepakt naar Ocho Rios, Ochi in de volksmond. Lokale busjes zijn super goedkoop, maar weinig comfortabel. Het zijn minivans waar ze zoveel mogelijk mensen in proppen, zodat je lekker op elkaar zweet, ondanks de airco die het best aardig deed. En dan rijdt de chauffeur ook nog zo hard mogelijk, want hoe meer ritjes op 1 dag hoe meer geld hij ophaalt, erg veilig voelt het allemaal niet. Maar ik kwam keurig op plaats van bestemming. Ik had 2 nachtjes geboekt bij het reggae hostel. Super aardige staf, ik kon me gelijk inschrijven voor een excursie die avond naar de glistening waters, water dat oplicht als je erin zwemt, maar daarover later meer. Die dag verkende ik het dorpje. De Jamaicanen spreken allemaal Engels, maar met een dik accent waardoor ze het soms 3 keer moeten herhalen voordat ik ze begrijp. Als je in je eentje rondloopt word je al snel aangesproken. In Ochi pakte dat voor mij niet zo positief uit. Ik zei tegen iemand dat ik wat wilde gaan eten en hij noemde een restaurant waarvan ik dacht dat het in de Lonely Planet stond, hij vroeg of ik niet ook naar de markt wilde, ik zei nee, hij zei oké dan gaan we naar het restaurant. 3x raden waar ik 2 minuten later stond, op de markt...Op de markt heb ik me een oor laten aannaaien door een parapluutje te kopen dat eigenlijk al half stuk was. Ik kreeg na zeuren de helft van m'n geld terug, uiteindelijk was ik maar 1 euro kwijt, dus ach waar hebben we het over. De regen stopte al snel en ik besloot maar lekker zelf rond te wandelen. Ik liep naar een parkje waar allemaal schildpadden rond zwommen en moeizaam het water uit krabbelden en soms onverbiddelijk weer terugvielen, best vermakelijk. Ook liet ik mijn kleren wassen bij een wasserette, niets fijners dan schone lekker geurende kleding als je op reis bent! Daarna nog even gebabbeld met Chris, een Jamaicaan die wel aardig was en waar ik ook nog een biertje van kreeg, wat hem natuurlijk nog aardiger maakte ;). In het hostel op de Wifi deed ik maar een belletje naar de vliegtuigmaatschappij voor mijn visumissues. Daar bleek dat ik deze gewoon op de terugweg op Miami Airport kon kopen. Ik was dan gelijk 100 euro lichter voor 1 laatste dag Havana, maar goed, dat was nog altijd goedkoper dan een nieuwe vlucht vanuit Jamaica boeken. Daarna was het verzamelen bij de receptie voor het tripje naar de glistening waters!

Er had zich een aardig groepje ingeschreven, 2 Engelse meisjes, 2 Spaanse, 2 Zweedse en 1 Colombiaanse jongen met een meisje erbij. We vertrokken in het donker in een busje richting het water. Het was al snel gezellig daarbinnen, de chauffeur had een leuk muziekje opgezet. Helaas barstte er ook algauw een tropische regenbui los. We kwamen op de plaats van bestemming en stapten over op een bootje. Ook dit bootje was geheel donker, dus zonder verlichting voeren we in het midden van een tropische regenbui het water op. Ik zal eerst wat meer uitleggen over dit natuurverschijnsel. Het water waar we op voeren was omgeven door mangrovebossen, uit die mangrovebossen zakken bepaalde micro-organismen het water in. Deze veroorzaken een chemische reactie. Op het moment dat iets/iemand door het water beweegt licht dit lichtblauw op. Onderweg kon je het langs de rand van de boot al een beetje zien glimmen. Uiteindelijk legden ze de boot stil en was het tijd om te zwemmen! Het voelde een beetje gek om zo in het donker in de regen het water in te springen, zeker omdat het al enigszins afgekoeld was. Maar het water was nog heerlijk warm, dus erin was eigenlijk nog chiller. En de glistening waters stelden ook zeker niet teleur, het is zo'n vreemde ervaring! Zodra je begint te bewegen zie je een soort lichtblauwe neonkleur, echt supercool! Als je je arm door het water beweegt zie je een afdruk van je arm in lichtblauw erachteraan komen. 1 van de Engelse meisjes stond nog op de boot en probeerde dit vast te leggen op een foto, maar daar heb je toch een wat meer geavanceerde camera voor nodig. Zoals een ex-collega terecht opmerkte over de foto, zag het er daarop uit als het water uit het IJsselmeer, om een betere indruk te krijgen kan je dit filmpje bekijken: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1302622163178001&id=318821374891423&hc_location=ufi. Bij terugkomst haalde we wat eten bij de KFC (het enige restaurant dat nog open was) en dronken we samen een biertje en leerden we domino spelen. Net als in Cuba een nationale bezigheid. Ik had de pech dat iedereen die mee was op de trip de hele omgeving van Ochi al gezien had en dus niemand echt met me mee op stap wilde. Wel kreeg ik van de Zweedse meisjes de tip om met Captain Vincent een dag op toer te gaan. Zij hadden dat ook gedaan en dat was goed bevallen. Ik moest de volgende ochtend maar naar het strandje lopen en naar hem vragen.

Bijna alle stranden in Jamaica zijn geclaimd door hotels en ze vragen een bedrag als je erop wil, meestal wel maar zo'n 2 euro. Toen ik zei dat ik alleen het strand op wilde om Captain Vincent te zoeken hoefde ik niet te betalen. 2 Jamaicanen zetten me op een bankje neer terwijl iemand de oude baas ging zoeken. Ze boden me gelijk van alles aan, zoals paardrijden in de zee, watervallen, een bezoek aan de blue hole. Ik had echter al wel vernomen dat de blue hole er door de recente regenval ook een beetje als het IJsselmeer uit zag, dus ik moest dat even goed uit onderhandelen. Paardrijden in de zee wilde ik natuurlijk sowieso! Dat kon ook gewoon in m'n eentje en we zouden de blue hole doen als die er blue uitzag en anders een vervangende waterval. Voor de gehele dag moest ik aardig wat neerleggen, maar het kwam ongeveer overeen met wat de Zweedse meisjes hadden betaald. Ondertussen was Captain Vincent gearriveerd, een oude man met gekromde teennagels. Hij was een beetje boos omdat deze 2 dudes me al een toer hadden aangeboden. Ik dacht dat ze samen werkte en ik alsnog met de Captain op stap zou gaan. Uiteindelijk spraken ze af het geld te delen en was alles weer koek en ei :p. Ik werd opgepikt door een taxi om naar m'n paardje te rijden dat al voor me opgezadeld was. Ik mocht een heuse trap beklimmen om op te stijgen. Ik vond de trap beklimmen gevaarlijker dan van de grond opstijgen, maar à la. Verder kreeg ik een takje in m'n handen bij wijze van zweepje, hier heb ik vooral mezelf mee bezeerd. Eerst liep ik met gids (met panterprint mutsje, super stoer) door een dorpje heen. Hij liet me allerlei lokale vruchten zien. Het is vaak een heel proces om deze klaar te maken, waarbij ze worden gekookt en alles en daarna bij zoute vis geserveerd, of heb ik het door het accent verkeerd verstaan? Later daalden we de berg af en liepen een stuk door het regenwoud, daar zag ik nog een soort eekhoorntje rond dartelen. Hij liet me af en toe een stukje draven en dan kwam hij erachteraan hollen, vrij hilarisch gezicht. Maar wat een omgeving om in paard te rijden! Eerst het ongelooflijke groen van het regenwoud en dan het helderblauwe water in. Lekker badderen met m'n lieve paardje, langs een strand dat bijna helemaal leeg was. Voor mij als paardrijliefhebber een droom die uit kwam!

De volgende stop was een waterval die ik aan de hand van een gids ging beklimmen. Ook prachtig! Hij deed ook een hele fotoshoot van me onderweg, dit was vrij gênant, maar ook wel lollig. Dan moest ik weer onder een waterval staan en ondertussen m'n ogen open te zien houden, vervolgens in een stroomversnelling zitten waarbij m'n bikinibroekje bijna weg zwom en om de een of andere reden moest ik een groen blaadje in mijn handen houden voor de foto. Halverwege de waterval kwam ik erachter dat de cameralens onder de waterspetters zat en ik dus waarschijnlijk niet echt lekker in beeld kwam, maar ach het ging om het idee. Terug naar m'n taxichauffeur. Deze beweerde dat ik voor de Jamaicaanse experience ook zeker het Bob Marley huis moest bezoeken, dit kostte wel weer 27 euro extra dus ik sloeg die maar over. Bovendien had ik nog een ritje door de bergen tegoed. We reden nog langs een supergrote boom en een mooi uitzichtpunt. Vervolgens vroeg hij of ik bezwaar tegen had als we "even" de auto gingen wassen. Nee hoor, zei ik iets te snel. Ik bedoel, ik wist wel dat ik geen wasstraat kon verwachten. Maar ik heb nog nooit iemand zó zorgvuldig een auto zien wassen! Het duurde minstens anderhalf uur, als het er geen 2 waren. Voor mijn entertainment liet de taxichauffeur me intussen trots ontzettend lullige filmpjes op zijn telefoon zien die hij zelf in elkaar had gezet. Bijvoorbeeld een filmpje gewijd aan Jezus en dan van die plaatjes ertussen die je ook op fb ziet, met erbij Like = Jesus, scroll down = Satan, dit aangevuld met filmpjes met allemaal selfies van hem was wel weer hilarisch. Na nog een kippetje te hebben gegeten konden we eindelijk verder. We reden nog door de Fern Gully, een autoweg die door het regenwoud voert. Best wel jammer van de half geblindeerde ramen haha. We pakten nog een bergje en toen was het tijd om terug te gaan. Wat wel grappig is, in Cuba hadden de auto's überhaupt geen veiligheidsgordels. Op Jamaica zijn de auto's wat nieuwer en hebben ze ze wel. Het is echter zeer ongebruikelijk om ze om te doen. Deze auto was zelfs voorzien van zo'n irritant piepje als je je riem niet omdoet. Maar dat maakt niks uit hoor, die laten ze gewoon lekker door piepen, ze zetten de muziek wel wat harder. Hoezo eigenwijs? Wat is een betere manier om deze dag af te sluiten dan een beetje billen schudden op de lokale muziek? Er was een klein feestje gaande bij een hostel in de buurt, dat mocht ik natuurlijk niet missen. En ik wilde de ochtend erop vroeg de bus pakken, dus ja dan is het altijd een uitstekend plan om biertjes te drinken en weinig te slapen. Volgende keer meer over hoe ik de reis naar Port Antonio overleefde, met een gewone passagiersauto door de bergen ging over wegen vol gaten en het echte Jamaica beleefde in Kingston!